Ο Μάης στα μαλλιά της

evapsarrou.blogspot.com

Φορούσε τον Μάη στα μαλλιά της. Έναν Μάη με βάση από φελιζόλ και κάποια λιγοστά αγριολούλουδα άτσαλα μπηγμένα εδώ κι εκεί. Δίχως τριαντάφυλλα, πασχαλιές και βιόλες για να' ναι το σπιτικό ανθισμένο όλο τον χρόνο ή κλωνάρια από ανθισμένο αγιόκλημα και ασημόφυλλη ελιά για την ευτυχία της οικογένειας εντός του, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι παλιοί. Και, πού να βρεθούν πια ρίζες από φρεσκοφυτεμένες κουκιές και σε ποιους - ανύπαρκτους - μπαξέδες, να πάρουν κι αυτές τη θέση τους στο ανθοστόλιστο στεφάνι, προκειμένου να αποφύγουν τη γλωσσοφαγιά. 
Όπως, φυσικά, δεν παρέλειπαν ούτε και να κρεμούν στο κέντρο του και ένα κεφάλι σκόρδο, στην πιο περίοπτη θέση για να το βλέπουν όλοι και να μην τους πιάνει το μάτι.
Και ήταν χαρά και καμάρι τους (των παλιών) να στολίσουν την κεντρική πόρτα του σπιτιού με το δικό τους χειροποίητο στεφάνι, το οποίο θα παρέμενε εκεί ως του Αη-Γιάννη του Κλήδονα για να καεί - πάλι τελετουργικά - μαζί με τα υπόλοιπα στον χορό των πρωτομαγιάτικων στεφανιών. 
Γιατί τότε, το στόλισμα του Μάη ήταν μια ολόκληρη ιεροτελεστία που ο κύκλος της βαστούσε μέρες. Και το "τότε" φτάνει βαθιά πίσω στον χρόνο, ως την Αρχαιότητα, που τίποτε σημαντικό στη ζωή των προγόνων μας δεν τελούνταν χωρίς να στολιστούν στεφάνια τιμής, προσφοράς ή ευχαριστίας.
Όσο για το στεφάνι της Πρωτομαγιάς, αυτό ήταν ολόκληρη γιορτή. Όλη η οικογένεια ξεχυνόταν στους αγρούς, οι άνδρες δένανε με μαστοριά τα κλωνάρια της βάσης, τα παιδιά μάζευαν αγριολούδουδα από τους αγρούς και οι γυναίκες έκοβαν προσεχτικά τα ανθισμένα λουλούδια από τους κήπους και τις αυλές τους. Όλα είχαν τη σημασία τους στο φτιάξιμο του Μάη. Κάθε ανθός που κοβόταν είχε τον συμβολισμό του, την αξία του. Κι όσο πιο όμορφο το στεφάνι, όσο πιο μεγάλη η συμμετοχή και η προσπάθεια, τόσο πιο σίγουροι ήταν πως οι ευχές τους για υγεία, ευημερία, καλοτυχία και ό,τι άλλο εύχονταν, θα έπιαναν.
Σήμερα, λίγα πράγματα συνδέουν το πρωτομαγιάτικο στεφάνι με το παραδοσιακό παρελθόν του. Οι άνθρωποι της πόλης μοιάζουμε απομακρυσμένοι από τη Μητέρα Φύση για να ξεχυθούμε στους αγρούς, αλλά, ακόμα και όταν το κάνουμε (ευκαιρία για εκδρομή, άλλωστε) η σύνδεση μαζί της φαίνεται να απουσιάζει. Είμαστε αποκομμένοι. Και, σίγουρα, απέχουμε πολύ από τις συμβολιστικές προεκτάσεις του εθίμου, αφού πλέον η πραγματικότητά μας περιορίζεται σε αυτό που βλέπουμε, και χάνουμε όλα τα άλλα, τα μαγικά!... Ένα αγοραστό στεφάνι με πλαστικά γαρύφαλλα έχει αντικαταστήσει όλη τη μαγεία του χτες, αφού κι αυτό δείχνει να κάνει μια χαρά τη δουλειά του. 
Ή, στην καλύτερη περίπτωση, δυο-τρία αγριολούλουδα άτσαλα μπηγμένα σε μια αγοραστή βάση από φελιζόλ για να στολίζει τα μαλλιά των παιδιών μας. Έτσι, για το συνήθειο της ημέρας.