Βραβειάκι και ευχές!

Με μερικές μέρες καθυστέρηση, αφού έλειπα εκτός των τειχών για οικογενειακή ολιγοήμερη ανάπαυλα στο εξοχικό,
επανέρχομαι με το χριστουγεννιάτικο δωράκι - βραβείο
από την γλυκύτατη Teteel που την ευχαριστώ πολύ!

Οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσω είναι οι εξής:

1.  Η πιο όμορφη χριστουγεννιάτικη ανάμνηση

Όλα μου τα παιδικά χρόνια συνδέονται με γλυκές αναμνήσεις, κυρίως από τον μπαμπά μου, που δεν έχανε ευκαιρία να ντυθεί Άγιος Βασίλης και να μας κάνει έκπληξη σε μένα και την αδελφή μου, φορτωμένος με τα δώρα που, όλως τυχαίως, ήταν πάντοτε αυτά που επιθυμούσαμε όλη τη χρονιά!

2.  Αγαπημένο ξένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Το I'm dreaming of a white Christmas, εκτέλεση Bing Crosby.
Διαχρονικό, κλασικό και υπέροχο.

3. Αγαπημένο ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Ένας ..εναλλακτικός Μικρός τυμπανιστής, από τη συμφωνική ορχήστρα της Κύπρου, τη νεότερη αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Επίσης διαχρονικό, αλλά μέσα από μια δυναμική, φρέσκια, πιο σύγχρονη ματιά.
 

4.  Τα δώρα που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Ένα μόνο, να υπάρχει αγάπη. Όλα τα άλλα έπονται, ακόμα και η υγεία.

Πρέπει επίσης με τη σειρά μου να το χαρίσω σε 6 blogs:

http://decdimisaussi.blogspot.gr/
http://mytripssonblog.blogspot.gr
http://karagiozaki.blogspot.gr/
http://memorieswitholdthings.blogspot.gr/
http://www.mybiscoto.com/
http://podilatisa.blogspot.gr/

Εύχομαι σε όλους ένα Ευτυχισμένο και Δημιουργικό 2 0 1 4 !!

Λονδίνο - Αθήνα: 32 ώρες

Τόσο κράτησε το ταξίδι της επιστροφής μου από την Εσπερία.
Θα μπορούσα να είχα κάνει τον γύρο του κόσμου σε αυτό το διάστημα.
Ένα τρένο με περιορισμένα δρομολόγια που απαιτούσε να βρίσκομαι στο αεροδρόμιο αποβραδίς, μιας και πετούσα ξημερώματα,
μια ανταπόκριση που χάθηκε χάρη στην απροσδόκητη, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, έλλειψη συγχρονισμού των υπηρεσιών ενός αχανούς σε έκταση αεροδρομίου,
του μεγαλύτερου, από ότι έμαθα μετά, αεροδρομίου της Ευρώπης,
ένα προσωπικό που επέλεξε να αφήσει ένα μισο-άδειο αεροπλάνο να πετάξει
από το να το καθυστερήσει ώστε να επιβιβαστούν οι περίπου τριάντα επιβάτες της ανταπόκρισης που είχαμε εγκλωβιστεί στον εξονυχιστικό και απελπιστικά χρονοβόρο επανέλεγχο διαβατηρίων, αποσκευών και σωματικού ελέγχου
εν μέσω χιλιάδων άλλων επιβατών από άλλες πτήσεις,
παρόλο που βρισκόμασταν σε ζώνη τράνζιτ και είχαμε ήδη ελεγχθεί,
ένα ατέλειωτο τρεχαλητό με τα μπαγκάζια ανά χείρας από κτήριο σε κτήριο και από πλατφόρμα σε πλατφόρμα μήπως και προλάβουμε το αεροπλάνο για Αθήνα,
που φυσικά έφυγε χωρίς να μας περιμένει,
στάθηκαν η αιτία να βγάλω δύο διαδοχικές νύχτες σε δυο διαφορετικά αεροδρόμια,
πρώτα του Λονδίνου και ύστερα της Φρανκφούρτης.
Η αεροπορική εταιρεία να ρίχνει τις ευθύνες στο αεροδρόμιο για την καθυστέρηση και το αεροδρόμιο στην εταιρεία που δεν άφησε μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για τη μετεπιβίβαση από το ένα αεροπλάνο στο άλλο
κι εμείς καθηλωμένοι εκεί να περιμένουμε κάποιος να φιλοτιμηθεί και να μας βάλει σε ένα επόμενο δρομολόγιο για την πατρίδα, κάτι πρακτικά αδύνατο ως την επομένη τουλάχιστον, αφού όλα τα δρομολόγια ήταν ασφυκτικά γεμάτα λόγω των Χριστουγέννων.
Ένα πινγκ-πονγκ επίρρηψης ευθυνών από τον έναν στον άλλο που θα δικαιολογούσα ίσως αν ήμουν στην Ελλάδα, αφού είναι μια κατάσταση που δυστυχώς έχω αρχίσει πλέον να θεωρώ δεδομένη για τον τόπο μου.
Όταν όμως συμβαίνουν σε μια χώρα που υπερηφανεύεται για το πώς όλα λειτουργούν ρολόι, όπως η Γερμανία, και που πρόκειται για την ίδια χώρα που έρχεται επιτακτικά στη δική μου για να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη και να μας νοικοκυρέψει,
επειδή εμείς είμαστε ανοικοκύρευτοι και εκείνοι νοικοκύρηδες
τότε η υποκρισία χτυπάει κόκκινο.
Λένε παρόλα αυτά πως πίσω από κάθε κακό υπάρχει και κάτι καλό.
Και ήταν καλό που βίωσα αυτή την περιπέτεια, έστω και εν μέσω εορταστικών ημερών,
γιατί τώρα μπορώ να κάνω τις κρίσεις και τις συγκρίσεις μου
βασισμένες σε προσωπική μου εμπειρία.
Μπόρεσα επίσης, μέσα σε αυτές τις ατέλειωτες ώρες της αναμονής
να συναντήσω ωραίους ανθρώπους από την πατρίδα μου
Έλληνες ντόμπρους και έξω καρδιά που συνδέθηκαν αυτόματα μεταξύ τους μπροστά σε αυτή την κρίση που αντιμετωπίσαμε όλοι μας από κοινού, με διάθεση να βοηθήσουν και να βοηθηθούν, με το χιούμορ να μη λείπει παρόλη την απόγνωση, την οργή και την κούραση,
κάτι που δεν συνάντησα πουθενά εκεί που πήγα,
ώστε να μπορώ να κάνω και πάλι τις κρίσεις και τις συγκρίσεις μου.
Και φυσικά, να βγάλω τη φωτογραφική μου μηχανή
και να παίξω με τις αντανακλάσεις στην τεράστια τζαμαρία του χώρου όπου διανυκτέρευσα
για να περάσουν τουλάχιστον εποικοδομητικά οι ατέλειωτες και βασανιστικές ώρες της αναμονής στο, μόνο κατ' όνομα, μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης.

Μύρισαν Χριστούγεννα

Έχω διαπιστώσει πως όσο πιο πολύ περνούν τα χρόνια
τόσο περισσότερο θέλω να βαστούν τα Χριστούγεννα
η αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου
σε έναν μήνα που - πλην της δικής μου -
φυλάσσει όλες τις ονομαστικές γιορτές της οικογένειας
όπως και τα γενέθλια του ενός από τα παιδιά μου,
του ξενιτεμένου μου..
Το σπίτι άνοιξε παρόλα αυτά, δέχτηκε φίλους και συγγενείς
περάσαμε όμορφα, ζεστά, γελάσαμε, τραγουδήσαμε, στοχαστήκαμε
κάτω από τα πολύχρωμα λαμπιόνια του στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου
που αναβοσβήνουν από την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη
για να ξανασβήσουν μετά του Αη-Γιαννιού με τον καινούργιο χρόνο.
Μια φίλη μου είπε κάτι πολύ όμορφο που κράτησα:
Η χρονιά σας ανοίγει με το ένα σας παιδί
και κλείνει με το άλλο
Έχει δίκιο, ο Γιάννης ξεκινάει τη χρονιά, ο Λευτέρης την τελειώνει
με εμάς τους δυο να βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα
να μένουμε έκπληκτοι από το πόσο βιαστικά κυλάει ο καιρός
να τα βλέπουμε πόσο γρήγορα μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέρα με τη μέρα,
χρόνο με τον χρόνο
και σιωπηλά να λέμε ευχαριστώ!
σιγοντάροντας και καμαρώνοντάς τα...

                                                          Καλές Γιορτές!