Στην εποχή του Photoshop λίγες εικόνες μπορούν πλέον να ξαφνιάσουν με την πρωτοτυπία και δημιουργικότητά τους.
Κάπου-κάπου όμως, εμφανίζονται κάποιες δουλειές που προκαλούν τη λογική
και ξαφνιάζουν τη φαντασία,
αφήνοντάς σε με την απορία: "Μα, πώς το έκανε;"
Αυτό το οπτικό αστείο που σκοπό έχει να ξεγελάσει τον θεατή με την ψευδή πραγματικότητά του δεν είναι κάτι το καινούργιο, είναι ένα παιχνίδι που συνήθιζε από αιώνες η Δύση για να μην πλήττει αισθητικά και για να καλλιεργεί την ευγενή αγωγή της. Η τεχνική είναι γνωστή ως trompe l' oeil, μια γαλλική έκφραση που μεταφράζεται ως 'τέχνασμα ματιού', ως οφθαλμαπάτη δηλαδή.
Οι κλειστοί χώροι διαστέλλονται, τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας θολώνουν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια εικόνα όπου τα πάντα εμφανίζονται με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο, ωστόσο τίποτα από όσα βλέπεις δεν είναι πραγματικά.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Erik Johansson, έναν νεαρό φωτογράφο από τη Σουηδία - μόλις 25 χρονών - ο οποίος προσάρμοσε την παλιά τεχνική στα νέα hi-tech δεδομένα της εποχής δημιουργώντας έναν δικό του μοναδικό κόσμο φαντασίας και τέχνης. Η δουλειά του έχει βρει θερμή ανταπόκριση κάνοντάς τον γνωστό ανά τον κόσμο.
4 σχόλια:
Εντυπωσιακές φωτογραφίες! Σαν να κάνει εικόνες τα τρελά όνειρα. Όμως ακόμη κι αν το δω έτσι, κάτι μέσα σε αυτού του είδους τις φωτογραφίες με ξενίζει.. όχι το παράλογο, ίσως η υπερβολική τεχνητή τελειότητα. Είδα τις φωτογραφίες σου στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις και έψαξα να βρω εκεί, τι είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Δύο στιγμιότυπα αληθινά, εστιασμένα όμως με τέτοιο τρόπο που δεν μπορεί να τα δει ο καθένας. Χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση ένα υπέροχο αισθητικά αποτέλεσμα.
Καλό απόγευμα Ευαγγελία μου:)
@ Margo
Ο λόγος που τις ανέβασα δεν είναι τόσο για το τεχνικό του πράγματος, που πραγματικά εντυπωσιάζει με την τελειότητά του, όσο για την ιδέα. Το σεντόνι-δρόμος που στρώνεται καθ' οδόν (άνθρωπος vs πεπρωμένο), το κρεβάτι-βάρκα μέσα στη λίμνη των ονείρων (εντελώς φροϋδικοί συνειρμοί!), τα θρυμματισμένα χέρια στο πάτωμα με τις τόσες υπαρξιακού τύπου ερμηνείες.. τρομερές ιδέες απίστευτα εμπνευσμένες!
Η ιδέα, η σύλληψη, η έμπνευση, το να καταφέρνει να 'μιλήσει' σε πολλαπλά επίπεδα, να δέχεται πολλαπλές ερμηνείες, σε αυτό το κομμάτι μένω πάντα, το τεχνικά έρχονται δεύτερα, αφού είναι κάτι που μαθαίνεται.
Το πρώτο δεν μαθαίνεται, ή το' χεις ή δεν το' χεις, και αυτό είναι νομίζω που δείχνει την πραγματική στόφα του καλλιτέχνη.
Ευχαριστίες, καλημέρες και πολλά φιλιά!
εγω νομιζω οτι επαναλαμβανει σουρεαλιστικα στοιχεια με φωτογραφικο τροπο και εχουμε δει παρα πολλα παρομοια σε πινακες.. αυτο με το δρομο ειναι πολυαγαπημενο θεμα των σουρεαλιστων το αλλο με την ομπρελα θυμιζει chagall και γενικα ειναι ενας πιο συγχρονος τροπος απεικονισης οχι ομως καινοτομος. Αν το δεις οπως τα λες ναι ειναι ετσι ακριβως αλλα ρε το παλιο με το καινοριο σε μια χαι τεκ εκδοχη , δεν βλεπω ομως τιποτα φρεσκο . Γενικως στη τεχνη δηλ. μονο επαναληψεις η προσπαθειες εντυπωσιασμου με ολο και πιο τεχνολογικα στοιχεια...παντου αυτο , και στη γραφη και στη ζωγραφικη και στη μουσικα..
@ talisker
τάλι μου, αν ψάχνεις να βρεις θέματα στην τέχνη που δεν έχει ακουμπίσει κανείς νομίζω ότι θα ψάχνεις για πολύ. Είναι η ματιά που τα κάνει καινοτόμα, ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο κάθε καλλιτέχνης. Ναι, ο δρόμος είναι δρόμος, ποιος είναι όμως ο δρόμος του Μονέ και ποιος του Νταλί, ε; Και τι σχέση έχουν με τον δρόμο του νεαρού εδώ πέρα! Η καινοτομία του είναι αυτό ακριβώς, το ότι πήρε κάτι που έχουμε δει χιλιάδες φορές από τη μια και την 'απρόσωπη' τεχνολογία από την άλλη, τα πάντρεψε με σεβασμό προς το παλιό (θεματική) και τόλμη προς το καινούργιο (τεχνοτροπία) και μας παρουσίασε μια άρτια αισθητικά και τεχνικά δουλειά με την σφραγίδα του.
Καλό απόγευμα τάλι!
Δημοσίευση σχολίου