Δαίμονες

Σε μια ακαθόριστη γεωγραφικά περιοχή της μεσαιωνικής Ευρώπης οι δρόμοι δύο γυναικών συναντιούνται. Η μία (Άννα Βίση) είναι η καλόκαρδη βασίλισσα που εγκλωβισμένη στη δυστυχία του ρόλου της αναγκάζεται να δώσει την έγκρισή της για την καταδίκη της άλλης (Εβελίνα Παπούλια), μιας ιέρειας του Σατανά που αιχμαλωτίζεται από τη βασιλική φρουρά κατά τη διάρκεια παγανιστικής τελετής και καταδικάζεται από την Ιερά Εξέταση να καεί στην πυρά ως μάγισσα. Λίγο πριν η μάγισσα παραδοθεί στις φλόγες υπόσχεται-απειλεί-προφητεύει ότι οι δρόμοι τους θα ξανασυναντηθούν σε μιαν άλλη ζωή, κάτι που τελικά και γίνεται.
Το πλήρωμα του χρόνου τις ξαναβρίσκει μαζί στη σύγχρονη εποχή, σε έναν θίασο που ετοιμάζεται να ανεβάσει παράσταση σε θέατρο του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στα μέλη του θιάσου δυο γυναίκες, και οι δύο ερωτευμένες με τον σκηνοθέτη της παράστασης, οι οποίες δεν είναι άλλες από τις μετενσαρκώσεις της καλής βασίλισσας και της κακιάς μάγισσας του μεσαίωνα αντίστοιχα. Όταν ο Ντάνιελ απορρίπτει την πρόταση της Λόα (Ε. Παπούλια) για ερωτική τους επανασύνδεση για χάρη της νέας του αγάπης Ροζάννας (Α. Βίσση), εκείνη στρέφεται στις σύγχρονες μορφές της μαύρης μαγείας προκειμένου να πάρει την εκδίκησή της και η ιστορία των δύο γυναικών να φτάσει στον τραγικό επίλογό της.
Ένα κυνήγι μαγισσών, η αιώνια πάλη του καλού με το κακό, που καταλήγει να είναι η πάλη του κακού με την αγάπη, που και πάλι μεταμορφώνεται σε πάλη μεταξύ ενός μακάριου έρωτα και μιας πληγωμένης αγάπης που οδηγείται σε ακραίες συμπεριφορές απόγνωσης και τυφλού μίσους φέρνοντας στο νου κάτι από τη γνώριμη σε εμάς φυσιογνωμία της επίσης προδομένης από τον αγαπημένο της Μήδειας.
Με ξένισε το γεγονός ότι το καλό και η θεϊκή παρέμβαση ήταν ή ανήμπορα ή απόντα σε όλη τη διάρκεια του έργου αφήνοντας τελικά το κακό να νικήσει δια της απουσίας του, κάτι που βέβαια μπορεί να συνδεθεί με τις αντιλήψεις του δημιουργού περί θρησκείας και πόση υποκρισία και φθόνο μπορεί μερικές φορές να υποθάλψει μέσα στις αγκάλες της η εκκλησία παραποιώντας την ίδια την έννοια του θείου προς δικό της όφελος και εις βάρος των απλών πιστών που άγονται και φέρονται κατά τις διαθέσεις της. 
Με ξένισε επίσης που όλη η υπόθεση ξετυλίχτηκε σε μη ελληνικά πλαίσια, από τη στιγμή που πρόκειται για μια ελληνική δημιουργία και όχι μια ξενόφερτη παραγωγή του Μπρόντγουεϊ (στο οποίο παρεπιπτόντως θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα στα υπόλοιπα διάσημα μιούζικαλς που ανεβάζονται εκεί) από έναν ξένο δημιουργό. Ας ήταν στο μεσαιωνικό Βυζάντιο, ποια η διαφορά; Ας αναφερόταν στις δικές μας παγανιστικές τελετουργίες, ας ήταν η μάγισσα μαινάδα του Διόνυσου, ποια η διαφορά; Κι ας ερχόταν στο δικό μας το ελληνικό καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, με έναν ελληνικό θίασο που προετοιμάζεται να ανεβάσει παράσταση και με Έλληνες πρωταγωνιστές. Ας ήταν ο Ντάνιελ Φαίδωνας κι ας ήταν η Ροζάννα Μαριάννα, ποια η διαφορά, πέρα από το ότι δεν θα υπηρετούσε το ξένο στοιχείο αλλά αντίθετα θα αναδείκνυε το ελληνικό;

Πέρα από αυτά ως προς τη φιλοσοφία του έργου, είμαι ευτυχής που παρακολούθησα ένα υπερθέαμα τόσο υψηλών προδιαγραφών σε ένα είδος όχι και τόσο οικείο για τα ελληνικά δεδομένα γραμμένο από έναν ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενο καλλιτέχνη, το Νίκο Καρβέλα, που πάντα θα με εκπλήσσει με τις επιλογές, τις απόψεις και τις δυνατότητές του και φυσικά, με τις αντιθέσεις του, από τη μια να γράφει εμπορικά σαχλοτραγουδάκια του ποδαριού και από την άλλη να γράφει αυτό που παρακολούθησα προχτές, μια εκπληκτική ροκ όπερα γεμάτη πάθος, με δυνατά μουσικά μοτίβα, υπέροχες μελωδίες, καθηλωτικές ηχητικές και σκηνικές εναλλαγές, καταπληκτική ενορχήστρωση,  φανταστικό πάντρεμα εικόνας και ήχου, μια δουλειά απίστευτης δυσκολίας και απαιτήσεων, όχι μόνο από τον δημιουργό αλλά και από τους εκτελεστές, για ένα κοινό μη εκπαιδευμένο σε τέτοιου είδους θεάματα, αλλά που ο αριθμός των εισιτηρίων (ξεπέρασε τα 50.000) δείχνει τελικά πόσο διψάει γι' αυτά.  Περισσότερες από είκοσι εναλλαγές σκηνικών, 250 εντυπωσιακά κοστούμια, 24 ηθοποιοί-χορευτές, ορχήστρα 13 μουσικών, εφέ που δημιούργησε αποκλειστικά για τους Δαίμονες η Twins FX που έχει στηρίξει τεχνικά πολλές παραστάσεις του West End, δημιούργησαν ένα θέαμα μαγικό.
Θέλει τόλμη για να επιχειρήσεις κάτι τέτοιο στην Ελλάδα του σήμερα και αυτός που το τόλμησε ήταν ο Καρβέλας, κανένας από τους επικριτές του. Και μόνο γι' αυτό νομίζω ότι του αξίζουν συγχαρητήρια.
Η Βίσση μια σταθερή αξία που στάθηκε θα έλεγα με αξιοπρέπεια στο ύψος του ρόλου της χωρίς όμως να τον ξεπεράσει, όπως συνέβει με την Παπούλια, η οποία ήταν απλά καταπληκτική, μαγευτική, μοναδική με μια σκηνική παρουσία που σου έκοβε την ανάσα.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές
(Δημιουργός: Νίκος Καρβέλας
Ιστορία-στίχοι: Σταύρος Σιδεράς
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Μουσική Διεύθυνση: Αλέξιος Πρίφτης
Χορογραφίες: Ζωή Τατόπουλος
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Βοηθός σκηνοθέτη: Ίστυ Νουρμάλα 
Πρωταγωνιστούν:
Άννα Βίσση, Εβελίνα Παπούλια, Παναγιώτης Πετράκης, Νικόλαος Καραγκιαούρης
Συμμετέχουν (αλφαβητικά):
Λητώ Αμπατζή, Παυλίνα Ανδριοπούλου, Λούης Γεωργίου, Μαρία Γράμψα, Νικόλαος Ζιαζιάρης, Βίκυ Καρνέζη, Μάνος Κοπανάκης, Οδυσσέας Κωνσταντίνου, Κασσιανή Λειψάκη, Ευγενία Λιάκου, Δανάη Μωραϊτη, Κωνσταντίνος Μπίμπης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Αγγελική Παρδαλίδου, Άρης Πλασκασοβίτης, Μαρίνα Σάτι, Ιβάν Σβιτάιλο, Κωνσταντίνος Τσερκάκης, Λευκοθέα Τσιουραμάνη
Μαζί τους επί σκηνής οι μουσικοί:
Αλέξιος Πρίφτης - Διεύθυνση Ορχήστρας
Κώστας Γάτσιος -  Φλάουτο, Κλαρινέτο, Alto Σαξόφωνο
Λεωνίδας Τσακίρης -  Κλαρινέτο, Μπάσο Κλαρινέτο, Τενόρο Σαξόφωνο
Αλέξης Μάρκου -  Γαλλικό Κόρνο
Διονύσης Αγαλιανός -  Τρομπέτα
Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος -  Τρομπόνι
Παύλος Καλτουρουμίδης, Σταμάτης Μάντικας, Ανδριανή Γιακουμέλου -  Keyboards
Μιχάλης Κατσαρός -  Keyboards & Εκκλησιαστικό Όργανο
Παναγιώτης Μεταλληνός -  Drums – Κρουστά
Κάτια Καμίνσκαγια - Βιολί
Αλέξανδρος Χαραλάμπους - Βιολοντσέλο
Γιώργος Χαλκιάς -  Ακουστικό & Ηλεκτρικό μπάσσο) 
που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τους ξένους συναδέλφους τους και μια ευχή, σύντομα να ακολουθήσουν και άλλοι Έλληνες δημιουργοί το ριψοκίνδυνο, τολμηρό και πρωτοπόρο παράδειγμά τους.