Περί ευθύτητας

Υπάρχει το σωστό και υπάρχει το λάθος. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Ό,τι ζει στον αναμεταξύ χώρο, του ενδιάμεσου, ανήκει στην πλευρά του λάθους. 

" Το 'ναι' σας να είναι ναι και το 'όχι' σας να είναι όχι. Καθετί πέρα από αυτά, προέρχεται από τον πονηρό."

~ Κατά Ματθαίον 5:35

Με αγάπη,

Εύα 💗

-----

***  Η φωτογραφία είναι από την επιστροφή μας από τον Πόρο προς τη Νέα Πέραμο, στην παραλιακή οδό Κορίνθου - Επιδαύρου.

-----

***  Το εδάφιο είναι από την Αγία Γραφή, εκδ. Ε.Β.Ε., Αθήνα 2003.

Τρέχων ανάγνωσμα

Ανεμοδαρμένα Ύψη το τρέχων ανάγνωσμα αυτό τον καιρό για παρεμβολή και διάλειμμα ανάμεσα στα τρέχοντα, τα καθιερωμένα, τα πεζά. 

Γιατί μου είχε λείψει η κλασική λογοτεχνία τόσο πολύ και ήθελα διακαώς να ξαναμπώ στην αγκαλιά της. 

Γιατί χρειαζόμουν μια βουτιά στο ακραίο, το απεγνωσμένο, σπαραχτικό δράμα και τους ανεκπλήρωτους έρωτες πάνω στους ανεμοχτυπημένους παγερούς λόφους της επαρχιακής Αγγλίας μιας αλλοτινής εποχής. 

Για αυτή την Αγγλία που ολοένα βρέχει και μια απόκοσμη ομίχλη, σαν παρούσα από πάντα, να σκεπάζει τις απογυμνωμένες κοιλάδες και τις προκαθορισμένες ζωές των ηρώων που χορεύουν ανηλεώς μέσα στη δίνη των ανέμων και των συναισθημάτων τους, μέχρι να φτάσει να τις εξαϋλώσει, να τις καταραστεί, να τις διοχετεύσει στις σφαίρες του απραγματοποίητου, του ονειρικού, του τετελεσμένου, του ηρωικού. 

Για το μαγευτικό αντάμωμα πίσω στους ρομαντικούς παρελθόντες χρόνους με τα απόκοσμα καθηλωτικά τοπία και τους αιώνια καταδικασμένους έρωτες που δεν θα ξεχαστούν ποτέ από τους βιβλιόφιλους απανταχού της γης, αλλά θα ζουν αιώνια και παντοτινά. 

Και γιατί, όπως θα σχολιάσει και η Ουρ. Τουτουντζή στην εισαγωγή του βιβλίου, εκείνοι που είναι φτιαγμένοι από θύελλα, σε θύελλες πάντοτε θα ανήκουν. 

Όπως η Κάθι. Όπως ο Χίθκλιφ. Όπως η Έμιλι. Όπως τα Ανεμοδαρμένα Ύψη.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Στιγμιότυπα από τους δρόμους της χριστουγεννιάτικης Αθήνας

Μια επισήμανση: Ό,τι γράφω εδώ μέσα, παιδιά, δεν τα γράφω μόνο για εσάς, για να εξηγούμαι. Δεν κατηγορώ κανέναν, ούτε και θέλω να επηρεάσω κάποιον. Τα γράφω κυρίως για μένα, είναι οι σκέψεις μου και οι απόψεις μου όπως θα τα έγραφα στο ημερολόγιό μου. Αν κάποιος ωφεληθεί από αυτά που γράφω, εννοείται ότι θα με χαροποιήσει πάρα πολύ, επειδή θα ξέρω ότι έχω προσφέρει με τον δικό μου τρόπο στους συνανθρώπους μου. Αν, πάλι, δεν σας αρέσουν αυτά που γράφω, δεν θα στενοχωρηθώ, απεναντίας, και πάλι θα χαρώ πάρα πολύ αν πάτε σε άλλα σάιτς όπου θα σας εκφράζουν περισσότερο. Αυτό είναι το ζητούμενο, ο καθένας να βρίσκει μέσα από την πληθώρα εκφράσεων και απόψεων και πληροφοριών αυτό που θα τον εμπνεύσει, ώστε να τον σπρώξει ένα βήμα πιο πέρα, νοητικά, πνευματικά, ψυχικά. 

Κι εγώ αυτό κάνω. Έχω χάσει πολύ κόσμο από αυτά που γράφω, αλλά έχω φύγει και από πολύ κόσμο από αυτά που γράφουν, για να καταλήξω σε αυτά που με εκφράζουν. Έτσι στενεύεις τον κύκλο αυτών που σε ενδιαφέρουν, μέσα από την επιλογή και τη διάκριση, για να μπορέσεις να αποκρυσταλλώσεις το ποιος είσαι, τι θέλεις να βελτιώσεις και τι θέλεις από τη ζωή γενικότερα. Με το να διαλέγεις τι κρατάς και τι πετάς. Αυτά.

----

Οι φωτογραφίες είναι κάποια στιγμιότυπα από τους δρόμους της χριστουγεννιάτικα στολισμένης Αθήνας.

Με αγάπη,

Εύα 💗 

Θλίψη μόνο..

 

Δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την εκπομπή-αφιέρωμα στην δρ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, ωστόσο έχω διαβάσει βιβλία της και την έχω διδαχτεί στο πανεπιστήμιο. Για την κα Γλύκατζη μόνο τα καλύτερα έχω να πω, γυναίκα πρωτοπόρος, η πρώτη πρύτανις γυναίκα και η πρώτη Ελληνίδα διευθύντρια ερευνών στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης και το κέντρο επιστημονικών ερευνών της Γαλλίας αντίστοιχα, με αμέτρητους τιμητικούς τίτλους και περγαμηνές, με βαθειά γνώση του αντικειμένου της, αναγνωρισμένη παγκοσμίως για το έργο, τη συνεισφορά και την προσωπικότητά της. 

Κι όμως, κάποιοι, Έλληνες δυστυχώς, αμφισβητούν αυτή της την ελληνικότητα. Ο λόγος; Επειδή ασχολήθηκε με το Βυζάντιο και, κατ' εκείνους, τα χίλια χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κακώς έπρεπε να υφίστανται, έπρεπε να διαγραφούν. Γιατί; Γιατί είναι κολλημένοι στην ειδωλολατρεία και το δωδεκάθεο. Και γιατί, αν ήξεραν καλύτερα, δεν θα μίλαγαν, δεν θα έβριζαν, μάλλον, αφού χάρη στο Βυζάντιο ξέρεις σήμερα εσύ, δωδεκαθεϊστή, αντίχριστε δηλαδή άνθρωπε, την αρχαιοελληνική γραμματεία για την οποία παινεύεσαι, και τον ηθικό χριστιανικό κώδικα με το οποίο σε μεγάλωσαν οι γονείς σου και οι παππούδες σου και οι ήρωες που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για να έχεις εσύ σήμερα το δικαίωμα να βρίζεις και να κατηγορείς.

Ναι, εννοείται ότι έγιναν ευτράπελα στα χρόνια του Βυζαντίου, και κάποιοι αρχαιοελληνικοί ναοί καταστράφηκαν, και αγάλματα συνθλίφτηκαν, και άνθρωποι πέθαναν, εντάξει, συμφωνούμε, κάποιες σελίδες δεν ήταν ροζ με ωραία ηλιοβασιλέματα. Σήμερα δεν συμβαίνουν αυτά; Εσύ, που είσαι προοδευτικός και επαναστατείς ενάντια στον Θεό και Δημιουργό σου για να προασπίσεις ψεύτικους θεούς φτιαγμένους από μάρμαρο, ξύλο ή πηλό, που ακυρώνεις την έννομη τάξη με το να καταστρέφεις δημόσια περιουσία κάθε φορά που τα σπας σε μια επέτειο και σπάζεις στο ξύλο κάποιον μετανάστη ή τη γυναίκα σου και το παιδί σου, ή όποιον άλλον δεν συμφωνεί μαζί σου, να ακυρώνεις δηλαδή κάθε έννοια σεβασμού και αξιοπρέπειας και ισοκρατίας προς τον συνάνθρωπο και να προκαλείς το χάος και την αποσάρθρωση και τον μηδενισμό και την ακύρωση στο όνομα αυτής σου της προοδευτικότητας, πόσο Έλληνας αλήθεια εξακολουθείς να αυτοθεωρείσαι; 

Όμως, ήρθε ο Χριστιανισμός, η ενανθρώπιση του αληθινού Θεού χάρη στον Ιησού Χριστό που καταδέχτηκε και περπάτησε στη γη, ανάμεσα στους ειδωλολάτρες και τους έκπτωτους, μόνο για να σωθεί το ανθρώπινο γένος, για να σωθείς εσύ. Το γεγονός αυτό ήταν συνταρακτικό σε παγκόσμια κλίμακα. Το αληθινό φως νίκησε το μάρμαρο και το ξύλο, και το άφθαρτο ήρθε και αντικατέστησε το φθαρτό, τους φθαρτούς μαρμάρινους θεούς, τις ανθρωποθυσίες, τις ζωοθυσίες, τα όργια, για να σώσει εσένα. Η ιστορία έπρεπε να προχωρήσει γιατί τα δεδομένα άλλαξαν, το κοντέρ του χρόνου μηδενίστηκε και ξεκίνησε ξανά από την αρχή γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον αληθινό Θεό και όχι τις απομιμήσεις του, αγαπητέ δωδεκαθεϊστή, αρχαιοελληνιστή, αναρχικέ, προοδευτικέ και όπως αλλιώς θέλεις να αυτοαποκαλείσαι.

Ο Θεός, σε μια συγκεκριμένη στιγμή στην ιστορία κατέβηκε στη γη, για να Τον γνωρίσουμε. Κι εμείς, τι; Θα Του γυρίσουμε την πλάτη; Επειδή κάποτε ήμασταν δωδεκαθεϊστές; Και αρχίζουμε να χλευάζουμε έναν άνθρωπο που σκύβει πάνω σε μια ιδιαίτερα σημαντική στιγμή της ιστορίας, όπου ο Θεός συναντιέται με τον άνθρωπο; Ακυρώνοντας την ελληνικότητα αυτής της μεγάλης Ελληνίδας, επειδή μόνο αυτοί που τα λένε έτσι είναι οι Έλληνες και οι άλλοι που λένε ίσως κάτι διαφορετικό από σένα να πάνε να πνιγούν; Δεν πάει έτσι.

Πόσο Έλληνας είσαι, αλήθεια, όταν εκ πεποιθήσεως απορρίπτεις το παρελθόν σου; Γιατί παρελθόν δεν είναι μόνο ο χρυσός αιώνας, είναι και το Βυζάντιο. Είναι και η υποδούλωση στους οθωμανούς για τετρακόσια χρόνια. Τα διαγράφουμε κι αυτά; Είσαι σίγουρος ότι μετά από τετρακόσια χρόνια άγριας υποδούλωσης σε έναν αλλόθρησκο, απολίτιστο λαό, συνεχίζεις να είσαι σίγουρος ότι το dna σου είναι 100%  ελληνικό; και όχι τουρκικό; όχι σλαβικό; όχι αλβανικό; Ότι δεν είσαι νοθευμένος; μιγάς; μισοπολιτισμένος - μισοβάρβαρος; Γιατί αυτό μου δείχνει η συμπεριφορά σου, και οι πεποιθήσεις σου, βεβαίως. Ένας αληθινός Έλληνας δεν θα απέρριπτε κανένα κομμάτι του παρελθόντος του. Δεν θα εξύβριζε ποτέ συνάνθρωπό του. Δεν θα έβγαινε στα μίντια να βρίσει μια γυναίκα που το μόνο που έχει κάνει μέχρι τώρα είναι να προσφέρει τις γνώσεις της πάνω στην Ελλάδα, προβάλλοντάς μας, όλους εμάς τους Έλληνες, ανά τον κόσμο. Αυτό κάνει ο αληθινός Έλληνας, αγαπητέ/ αγαπητή μου. Και, δει, ένας Έλληνας Χριστιανός.

Απορρίπτεις το Βυζάντιο, δεκτό, σε έναν πολιτισμένο κόσμο όλες οι απόψεις είναι δεκτές. Απορρίπτεις όσους ασχολούνται με αυτή την περίοδο υβρίζοντας και υποτιμώντας κάποιον που δεν σε έχει πειράξει, την άποψή της εκφράζει και μάλιστα με επιστημονική τεκμηρίωση, και, ως δωδεκαθεϊστής, απορρίπτεις τον Χριστιανισμό και τον Τριαδικό Θεό. Οκέι, όλα δεκτά. Όμως, θέλεις να κάνεις και Χριστούγεννα, ε; Θέλεις να σουβλίσεις και το αρνάκι σου το Πάσχα. Θέλεις να γιορτάζεις και την ονομαστική σου γιορτή, που ακούει μάλιστα και σε όνομα βυζαντινής αυτοκράτειρας στην προκειμένη, ή αγίου, ή χριστιανικής γιορτής και επετείου, και να παντρέψεις ή να βαπτίσεις το παιδί ή το εγγόνι σου, και να κάνεις ένα μνημόσυνο στον αποθανόντα συγγενή σου, και έναν αγιασμό στο καινούργιο σου σπίτι ή αυτοκίνητο ή επιχείρηση ή στο σχολείο του παιδιού σου. 

Άρα, τα θέλεις όλα. 

Όμως, δεν πάει έτσι.

----

Οι φωτογραφίες είναι σελίδες από το τετράδιο σημειώσεών μου στην Αγία Γραφή. 

Με αγάπη,

Εύα 💗