Την υπερπανσέληνο που διαφημιζόταν αυτές τις μέρες στην τηλεόραση πρόλαβα να την δω λίγο μετά τις έξι το πρωί στο ύψος των διοδίων. Εκεί, ανάμεσα στους ηλεκτρονικούς λαμπτήρες και τους προβολείς του σταθμού, με τη σκιά της γης να καλύπτει πλέον ένα μόνο μέρος της, έλαμπε ακόμη ψηλά στον ουρανό, παρά το προχωρημένο της ώρας. Προχωρημένο για κείνη γιατί για μένα που ήμουνα με τρεις ώρες ύπνο δεν είχε καν ξεκινήσει. Όμως, όταν έρχεται η ευκαιρία για ένα μίνι ταξίδι εξπρές, ακόμα και για επαγγελματικούς του λόγους, τι θα πεις; Όχι; Όχι, βέβαια! Είπα λοιπόν το ναι και τον συνόδεψα σε ένα δωδεκάωρο οδικό ταξίδι ως την άκρη της Πελοποννήσου και πίσω.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Όταν φτάσαμε στη Σπάρτη είχε ξημερώσει για τα καλά. Είχαν προηγηθεί χιλιόμετρα μέσα σε τοπία εξωκοσμικά και παραμυθένια χάρη στην πυκνή πρωινή ομίχλη που είχε ακουμπήσει την ερημική άσφαλτο.
evapsarrou.blogspot.com
Ένας βιαστικός πρωινός καφές σε ένα από τα ελάχιστα καφέ που είχαν ανοίξει λόγω της άγουρης ώρας, μια ψιλοκουβέντα περί εξαφανισμένης δόξας και αφανισμένων τεκμηρίων της βαριάς ιστορίας του τόπου (έχουμε τους φίλους μας τους Γάλλους να ευχαριστούμε για αυτό που διέταξαν όχι μόνο να μη μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα σε αυτή την συγκεκριμένη πόλη, αλλά να την σκάψουν απ' άκρη σ' άκρη ώστε να καταστραφούν ακόμη και τα θεμέλια της πόλης του Λεωνίδα. Όσα δεν εκλάπησαν για να στολίσουν τα παλάτια της Γαλλίας, καταστράφηκαν για να
"τα γλυτώσουν από τους ντόπιους αμόρφωτους"....). Διαβάστε περισσότερα εδώ.
evapsarrou.blogspot.com
Ο τελικός προορισμός μας ήταν το λιμάνι της Νεάπολης. Μέχρι να τελειώσει ο Νίκος τα δικά του, είχα την ευκαιρία να ξεκλέψω λίγες φωτογραφίες από την μοναχική παραλία της πόλης.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Στον δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε για φαγητό σε ένα γραφικό ήσυχο χωριουδάκι στην άκρη της θάλασσας. Το όνομά του, Πλύτρα. Απλά, μια ζωγραφιά.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Η γέφυρα του ποταμού Ευρώτα. Όταν την είδα στην προοπτική της μου ήρθε στο νου ένας πίνακας του Βαν Γκογκ με τον τίτλο Κινητή Γέφυρα. Παρόλο που οι δύο γέφυρες απέχουν στην κατασκευή τους, η εικαστική αίσθηση που απέπνεαν ήταν σχεδόν πανομοιότυπη.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Παντού γόνιμες εκτάσεις γεμάτες από φορτωμένα ελιόδεντρα, οπωροφόρα, λαχανικά κάθε λογής.
Γη. Γένους θηλυκού, τι άλλο...
Στο βάθος ο Ταΰγετος αγέρωχος με την κορυφή του κρυμμένη στα σύννεφα.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Έξω από την Τρίπολη με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, καθότι το έταιρον ήμισυ τα είχε ως φαίνεται κανονισμένα εκ των προτέρων: Περιήγηση σε ένα από τα μεγαλύτερα παλαιοπωλεία που έχω δει στη ζωή μου! Αχ, εκεί αφήστε με!
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Ρόδες του 1800; Από εδώ καλέ μου, τα τραπεζάκια του μεσοπολέμου είναι από αυτή την μεριά!
evapsarrou.blogspot.com
Και τα γυαλικά, και οι πορσελάνες και οι σκαλιστοί καθρέπτες και ένας ολόκληρος κόσμος που περιμένει να ξαναζήσει από την αρχή.
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
Εννοείται ότι πήραμε το κατιτίς μας, μια γραφομηχανή για την συλλογή (άλλη ανάρτηση για αυτό), τις ...ρόδες! για μια κατασκευή που θέλει να κάνει (άλλη ανάρτηση και γι' αυτό) και τίποτε άλλο. Δείξαμε εγκράτεια, ηρωικό γαρ μέσα σε τέτοια ξελογιάρικα περιβάλλοντα!
Φύγαμε από εκεί με βαρειά καρδιά και με την υπόσχεση πως θα ξαναπηγαίναμε κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν ο δρόμος θα μας έβγαζε και πάλι προς τα εκεί.
evapsarrou.blogspot.com
Όταν φτάσαμε στην Αθήνα είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει και τα σύννεφα που σαγήνευαν σε όλη τη διαδρομή με τους σχηματισμούς και τα χρώματά τους είχαν φέρει βροχή. Μέσα από τα βρεγμένα παράθυρα του αυτοκινήτου τα βλέφαρα με δυσκολία μένανε ανοιχτά. Άυπνη σχεδόν δύο μερόνυχτα, όμως δεν κατάλαβα κούραση ή νύστα παρά μόνο όταν τα ταξίδι μας είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος του.
evapsarrou.blogspot.com
Ακολουθεί το φωτο-βιντεάκι μου με όλες τις φωτογραφίες που έβγαλα από το ταξίδι.
Άκουσα τους βρυχηθμούς μέσα στον ύπνο μου. Δεν είχε ξημερώσει ακόμα. Το ρολόι έδειχνε 4:20. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και μια ριπή δροσιάς όρμησε στο δωμάτιο. Βγήκα στη βεράντα. Στο βάθος, πίσω από το βουνό, αναβόσβηναν αστραπές μέσα από πυκνά θυμωμένα σύννεφα. Ο αέρας μύριζε βροχή και φθινόπωρο. 'Έρχεται...΄ ψιθύρισα γεμάτη απέραντη χαρά και ανακούφιση. Επιτέλους, άλλο ένα εξουθενωτικό καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του, παίρνοντας μαζί του όλα τα λιοπύρια και την σκόνη και την αποπνικτική ατμόσφαιρα ασφυξίας και κορεσμού και τους ξινισμένους ιδρώτες και τους λήθαργους χωρίς τελειωμό και τους εκνευρισμούς χωρίς αιτία και αυτό το απροσδιόριστο τέλμα που δεν σε αφήνει να κάνεις τίποτα. Επιτέλους, λίγη δροσιά! Να ανασάνουμε φρέσκο αεράκι, να καθαρίσουν τα πνευμόνια μας. Να ξεπλυθούν δρόμοι, σπίτια, δέντρα, πεζοδρόμια, να φανούν τα χρώματά τους. Επιτέλους, να μυρίσει λίγο ..φθινόπωρο! Η μέρα ξημέρωσε βροχερή και με νέα κυβέρνηση. Την παλιά, δηλαδή. Φαντάζομαι πως τώρα θα ησυχάσουν εκεί επάνω και θα μας αφήσουν κι εμάς στην ησυχία μας. Να αρχίσουμε επιτέλους να μπαίνουμε σε ένα πρόγραμμα, να νοικοκυρευτούμε για τον χειμώνα που έρχεται. Ας κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν χωρίς πολλά λόγια, να κάνουμε και εμείς τα δικά μας, που θέλουμε και δεν μας αφήνουν. Υπάρχουν και σχολεία που πρέπει να ξεκινήσουν να λειτουργούν, κανονικά εννοώ, σαν εκπαιδευτικά ιδρύματα, όχι σαν εκλογικά κέντρα. Μετά από πολλούς και λείαν εκνευριστικούς μήνες, πρέπει να μπαίνουμε επιτέλους και σε μία σειρά, ε. Μετά από ένα καλοκαίρι που μας έφτασε (εμένα, δηλαδή) σε όρια, και που δεν βλέπω την ώρα επιτέλους να τελειώσει.
Η Φρίντα ήταν μια αποκάλυψη για μένα, ένα πολύτιμο πετράδι του φετινού καλοκαιριού, που ανακάλυψα τυχαία. Κάπως σα να έψαχνα για κοχύλια στην ακρογιαλιά και να έπεσα πάνω σε ένα στρείδι χορταριασμένο που μέσα του όμως κρυβόταν κάτι ανεκτίμητο, ένα μαργαριτάρι, ένας πολύτιμος θησαυρός. Έτσι ανακάλυπτα σιγά σιγά τη Φρίντα μέσα από τις λέξεις, τις σελίδες, τα κεφάλαια, σα να ήταν ένα σφιχτοκλεισμένο στρείδι. Όσο εμβάθυνα στο κείμενο, τόσο η ταχύτητα ανάγνωσης επιταχυνόταν. Κι όσο έφτανα προς το τέλος, τόσο δεν ήθελα να τελειώσει. Όχι μόνο για την θεόπνευστη συγγραφή του δικαίως βραβευμένου με Νόμπελ Ζαν Μαρί Γκυστάβ Λε Κλεζιό, που άνετα επαρκεί για μαθήματα δημιουργικής συγγραφής στους απανταχού εκκολαπτόμενους συγγραφείς επί της γης, αλλά, κυρίως, για την ίδια προσωπικότητά της που ξεδίπλωνε με αριστοτεχνικό και μυστηριακό τρόπο τα πέπλα του χαρακτήρα της μέσα από τα γεγονότα της ζωής της. Γεγονότα που σημάδεψαν τόσο την ίδια όσο και το εικαστικό έργο που άφησε πίσω της για εμάς, τους επόμενους, τους τυχερούς. Η Frida Kahlo δεν επισκιάστηκε από τον διάσημο ζωγράφο άνδρα της Diego Rivera, παρόλο που φαινομενικά αυτό έδειχνε να συμβαίνει. Αυτό που συνέβαινε στην πραγματικότητα ήταν πως ο μεν έλαμπε σαν ήλιος, η δε σαν σελήνη. Διαφορετικό φως το δικό της, εσωτερικό, μοναχικό, όμως το ίδιο ανεξάρτητο. Με τα φωτεινά γεμίσματα και τις αγωνιώδεις χάσεις που καλούνταν να αντέξει το μαρτύριο του απάνθρωπου πόνου που την ταλάνιζε σε όλη τη διάρκεια της πολύπαθης ζωής της....
evapsarrou.blogspot.com
Όσο εξοικειωνόμουν με τη ζωή της, το περιβάλλον της, την ψυχοσύνθεσή της προχωρώντας μέσα στις σελίδες αυτού του απίστευτου βιβλίου, τόσο διαπίστωνα με κατάπληξη το πόσο οικεία αισθανόμουν κοντά της, μια σύνδεση με την ιδιοσυγκρασία και τους σταυρούς που κουβαλούσε. Κανείς δεν εκτιμάει την υγεία τόσο όσο εκείνος που την έχει χάσει. Και κανείς δεν αγαπάει τη ζωή περισσότερο από εκείνον που έχει φλερτάρει με τον θάνατο σε απόσταση αναπνοής. Σε κάνει και σκέφτεσαι πολλά και εκτιμάς διαφορετικά τα πράγματα, γίνεσαι πιο ταπεινός, πιο αληθινός και πιο ευγνώμων. Η Φρίντα πέρασε και από τις δύο αυτές συμπληγάδες.
Σε πολλά σημεία του βιβλίου ενσωματώθηκαν λόγια δικά της, παρμένα από το προσωπικό της ημερολόγιο που διατηρούσε τα τελευταία δέκα χρόνια. Το έψαξα στο διαδίκτυο. Είδα εικόνες. Διάβαζα αποσβολωμένη. Αποκάλυπτα έναν άνθρωπο εκ των έσω. Έναν χαρακτήρα που αλλοιώνει όποιον βρίσκεται κοντά. Είμαι σίγουρη πως όποιος γνώρισε από κοντά αυτή τη γυναίκα, άλλαξε μέσα του για πάντα. Τα τελευταία χρόνια, όταν ο πόνος από τις συνεχείς εγχειρήσεις και επεμβάσεις λόγω του ατυχήματος που σακάτεψε από νωρίς το σώμα της, επεμβάσεις βάρβαρες όπως επιμήκυνση της σπονδυλικής στήλης, ακρωτηριασμός του ποδιού και άλλα φρικτά και μαρτυρικά που υπέμενε, κλείστηκε μέσα στον μικρόκοσμο του σπιτιού της, το περίφημο Μπλε Σπίτι που σήμερα είναι επισκέψιμο ως μουσεικός χώρος στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού.
κολάζ: evapsarrou.blogspot.com
Περιπλανήθηκα στους χώρους του μέσα από τις φωτογραφίες που βρίσκονται στο διαδίκτυο, τα δωμάτια υποδοχής, το στούντιο όπου ζωγράφιζε, το υπνοδωμάτιο που φιλοξενεί το διασημότερο ίσως κρεβάτι στην ιστορία της τέχνης. Αυτό που είχε φτιάξει η μητέρα της, με ουρανό κι έναν καθρέπτη για να μπορεί να βλέπει το είδωλό της, να το παρατηρεί και να μπορεί να το ζωγραφίζει. Η πλειονότητα των έργων της είναι αυτοπροσωπογραφίες, το θέμα που γνώριζε καλύτερα από κάθε τι άλλο, όπως είχε δηλώσει και η ίδια. Και, φυσικά, τον κήπο της, έναν επίγειο παράδεισο με συντριβάνια, πυραμίδες των Ατζέκων σε μικρογραφία και πανύψηλα τροπικά δέντρα και φυτά. Πόσα θέματα πάρθηκαν και από εδώ, το πορτρέτο της με τα μαϊμουδάκια, με τους παπαγάλους, με το ελαφάκι, όλα τους θαμώνες του αγαπημένου της κήπου στο Μπλε Σπίτι. Έχω ξεκινήσει διαδικασίες να βρω το ημερολόγιο. Έχει εκδοθεί στα αγγλικά και περιέχει όλα τα σκαριφήματα σε πιστή αποτύπωση. Θα το είχα ήδη στην κατοχή μου αν δεν υπήρχε αυτή η.. άντε να μην πω... ιστορία των κάπιταλ κοντρόλς και των επακόλουθών τους, τέλος πάντων. Παρά τα εμπόδια, κάνω προσπάθειες για να έχω ένα θετικό αποτέλεσμα. Είναι που το θέλω. Το χρειάζομαι. Για έμπνευση. Γνώση. Εμψύχωση. Παρηγοριά. Παράδειγμα. Ελπίδα. Τέτοια μαργαριτάρια που κρύβονται μέσα σε χορταριασμένα στρείδια κάπου στη λάσπη του βυθού μιας αχανούς βουρκοθάλασσας όπως η πραγματικότητα γύρω μας, πρέπει να τα αναζητάμε αν δεν θέλουμε να μας καταπιεί η κινούμενη άμμος κάτω από τα πόδια μας. Κατά την άποψή μου, δρουν στις ζωές μας σαν κλαδί σωτηρίας, το κλειδί της αλήθειας απέναντι στη φθορά-διαφθορά του ψέματος, της υποκρισίας και της μετριότητας. Είναι είδος προς εξαφάνιση προσωπικότητες σαν τη Φρίντα Κάλο. Μέσα στο σύντομο διάστημα που πέρασε από αυτό τον κόσμο, κατάφερε να διαρρήξει το ανθρώπινο σύνορο και να περάσει στον κόσμο του ιδεατού, του συμβολικού και του πανανθρώπινου. Σ' ευχαριστώ!
Εβδομάδα παθών για μένα αυτή που πέρασε. Είχα κι εγώ τις συμπληγάδες μου, που με περίμεναν να τις διασχίσω. Η μία με υποχρέωσε σε πόνο φυσικό..
evapsarrou.blogspot.com
η δεύτερη ...
σαϊτιά
κατευθείαν στην καρδιά ..........
evapsarrou.blogspot.com
evapsarrou.blogspot.com
τα φιλήματα του θανάτου που λέγαμε...
και οι επανεκτιμήσεις...
H Φρίντα εδώ θα έλεγε με τη γνωστή της καυστικότητα:
