6.2.14

Τραγανά μπισκοτάκια πορτοκαλιού

Τι κάνεις όταν η νύχτα σε βρίσκει ακόμα σε υπερένταση, η τηλεόραση δεν έχει τίποτα το ενδιαφέρον και η κουζίνα είναι γεμάτη από κοφίνια με φρεσκοκομμένα ζουμερά εσπεριδοειδή που σου τα έχουν στείλει πεσκέσι από το χωριό;

Φτιάχνεις μπισκοτάκια πορτοκαλιού!

Φόρεσα λοιπόν την ποδιά μου, αναδίπλωσα μανίκια, άνοιξα ντουλάπια, συγκέντρωσα υλικά και εργαλεία και στρώθηκα στη δουλειά. Μέσα σε λίγη ώρα το μυαλό μου είχε αδειάσει από σκέψεις και σκοτούρες και οι αισθήσεις μου σε πλήρη διαστολή απολάμβαναν τη διαδικασία της δημιουργίας. Το σπίτι άρχισε να μοσχοβολά από ένα μεθυστικό άρωμα κανέλας, κονιάκ και ψημένου πορτοκαλιού που επιδρούσαν πάνω μου με τον πιο αγχολυτικό τρόπο.

evapsarrou.blogspot.com




 
Τα υλικά προστίθενται στη λεκάνη που θα ζυμωθούν με τη σειρά που είναι γραμμένα παρακάτω:

Υλικά για μπισκοτάκια πορτοκαλιού:

1 ποτήρι νερού χυμό πορτοκαλιού (περίπου από 4 πορτοκάλια μεσαίου μεγέθους)
1 ποτήρι νερού παρθένο ελαιόλαδο
1 1/2 ποτήρι νερού ζάχαρη
το ξίσμα από τα πορτοκάλια που στίψαμε
2 κουτ. σούπας κανέλα σκόνη
1/2 κουτ. σούπας γαρύφαλλο σκόνη
1 βανίλια
1 κουτ. γλυκού σόδα μαγειρική
2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
1 ποτηράκι κρασιού κονιάκ
κάτι παραπάνω από 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (όσο χρειάζεται μέχρι η ζύμη να αρχίσει να ξεκολλάει από τα χέρια)

evapsarrou.blogspot.com



 
Στην αρχή που το μείγμα είναι ρευστό ανακατεύουμε με σύρμα. Όταν αρχίζει να δένει από την προσθήκη του αλευριού το αντικαθιστούμε με κουτάλι κι όταν αρχίσει να αντιστέκεται ακόμα περισσότερο ξεκινάμε να ζυμώνουμε με τα χέρια. Πριν όμως λερώσουμε τα χέρια μας, ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα για να προθερμαίνεται στο μεταξύ.

Μπορούμε να πλάσουμε τη ζύμη μας σε διάφορα σχέδια, εγώ προτίμησα να την ανοίξω σε φύλλο και να κόψω τα μπισκοτάκια με κουπ πατ σε σχήματα καρδιάς, αστεριού και μπαστουνιού.
Τα αραδιάζουμε σε ταψί ή λαμαρίνα στα οποία θα έχουμε στρώσει χαρτί ψησίματος για να μην κολλήσουν και τα ψήνουμε για περίπου 15' - 20', ανάλογα με τον φούρνο.

Όταν τα βγάλουμε από το φούρνο είναι προτιμότερο να τα αφήσουμε να κρυώσουν πάνω σε σχάρα για να παραμείνουν τραγανά. Με την παραπάνω δοσολογία γίνονται περίπου 5 - 6 ταψιά.

Το τελευταίο βγήκε στη μία παρά τέταρτο τη νύχτα, όταν όλοι είχαν πέσει πλέον για ύπνο. Τα άφησα να κρυώσουν και τα φύλαξα σε κεραμικό δοχείο για μπισκότα με καπάκι. Μέχρι να πέσω στο κρεβάτι όλη η υπερένταση της ημέρας είχε εξαφανιστεί ως δια μαγείας.

evapsarrou.blogspot.com










 
Μυρωδάτα, τραγανά και ντελικάτα στη γεύση συνόδευσαν τέλεια τον σημερινό πρωινό μου καφέ!


4.2.14

Διακοσμητικές ιδέες για το σπίτι

Πολύ συχνά συμβαίνει να γεμίζω ασφυκτικά την επιφάνεια εργασίας του laptop μου από φωτογραφίες που βρίσκω στο διαδίκτυο με διακοσμητικές ιδέες για το σπίτι και μου κινούν το ενδιαφέρον. Γιατί όχι λοιπόν να τις μοιράζομαι εδώ μαζί σας; Οι σημερινές είναι από το decorology.


Το περιεχόμενο των γυάλινων δοχείων θα μπορούσε να είναι και πορτοκάλια ή νεράτζια που έχουν και την τιμητική τους αυτό τον καιρό, ακόμα και κουκουνάρια μαζεμένα από το δάσος (το τελευταίο το έχω κάνει και δείχνουν πολύ όμορφα). Δίνουν αμέσως φως και χρώμα στο χώρο και το κόστος είναι μηδαμινό.


Διακοσμητική ιδέα για μια γωνιά του σαλονιού ή, ακόμα καλύτερα, της εισόδου που συνήθως την αφήνουμε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο χαρακτήρα. Δυο ορχιδέες, λίγα βιβλία, ένα πορτατίφ (ίσως σε ένα πιο ρομαντικό ύφος), ένας καθρέφτης, φωτογραφίες και αμέσως έρχεται η μεταμόρφωση.


Ράφια και κάδρα σε ένα σημείο του λουτρού που σπάνια αξιοποιείται. Ο αστερίας, καθώς και το βάζο με την πρασινάδα πάνω στο νιπτήρα πολύ όμορφη προσθήκη.


Μου αρέσουν πάρα πολύ οι τοίχοι - γκαλερί. Ένα σύνολο που θα μπορούσε να είναι ζωγραφικοί πίνακες διαφόρων μεγεθών, φωτογραφίες ή συνδυασμός και των δύο.


Αυτή την κράτησα για το θέμα των δύο καμβάδων που εδώ λειτουργούν ως κάλυπτρα της κρεμασμένης πάνω στο τζάκι τηλεόρασης. Όταν κλείνουν δημιουργούν ένα νέο εικαστικό αποτέλεσμα. Ένα ψάθινο καλάθι για τα ξύλα και ένα χαμηλό τραπεζάκι φτιαγμένο από δυο ειδών ταμπλάδες  που θα μπορούσε να το φτιάξει εύκολα κανείς και μόνος του πλαισιώνουν όμορφα τον χώρο του τζακιού.


Κι άλλη φωτο - γκαλερί με ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε λευκές κορνίζες.


Μπρονζέ καθρέφτης καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του τοίχου, εδώ στηριγμένος πάνω σε τζάκι. Οι αντανακλάσεις πάνω του δίνουν μια ενδιαφέρουσα διάσταση στον χώρο που τον φωτίζουν και τον μεγαλώνουν.


Τελευταία για σήμερα αφήνω αυτά τα πανέμορφα μεταλλικά δαντελωτά κηροπήγια για ρεσώ που αναμμένα χαρίζουν την πιο ζεστή ατμόσφαιρα τις κρύες νύχτες του χειμώνα.


3.2.14

Κρίμα στο ταλέντο του...

Ήταν 46 χρονών, στην πιο παραγωγική φάση της ζωής του, πλούσιος και διάσημος, η νέα δύναμη του Χόλιγουντ όπως τον αποκαλούσαν, με διακρίσεις επί διακρίσεων για τις υποκριτικές του ικανότητες που είχαν σαν αποκορύφωμα το Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου που κέρδισε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Καπότε, συνεργάστηκε με ιερά τέρατα του κινηματογράφου, μπορούσε να παίξει σε όποια ταινία ήθελε, είχε οικογένεια και τρία παιδάκια να πάρει η ευχή, είχε τον κόσμο όλο στα πόδια του και το μέλλον του στρωμένο με ροδοπέταλα

τι στα κομμάτια του έλειπε και πήγε κι έριξε τον εαυτό του μέσα στα βρωμοναρκωτικά;!;!;! 

Τον βρήκανε λέει νεκρό στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι και την ηρωίνη δίπλα, η αστυνομία μιλάει για υπερβολική δόση, η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσα σε λίγες ώρες... πριν από λίγο το έμαθα και συγχίστηκα... Τον συμπαθούσα πολύ ως ηθοποιό, τον είχα δει σε αρκετές ταινίες, είχε μια προτίμηση στους δευτερεύοντες χαμηλών τόνων ρόλους, ο ταλαντούχος κύριος ΡίπλεϊΚαπότεΆρωμα γυναίκαςΑμφιβολία εκπληκτικός δίπλα στην Μέριλ Στριπ που το είδα και πρόσφατα... είχε αυτό το ήρεμο παίξιμο, το ανεπιτήδευτο που μου αρέσει όταν το βλέπω στους ηθοποιούς, αυτός το είχε... 

Ο Θεός χάρισε στον Philip Seymour Hoffman ένα ταλέντο, τον έρανε με άστρο στα μαλλιά κι εκείνος τι έκανε; τα πέταξε όλα στα σκουπίδα... αν αυτό δεν είναι αχαριστία τότε τι είναι;

Από τη μια είναι να οργίζεσαι με το μυαλό που κουβαλάμε εμείς οι άνθρωποι και από την άλλη να θλίβεσαι με τη ματαιότητα των πάντων... Είναι αυτό που λέω πάντα, όσο πιο πολλά υλικά αγαθά αποκτάει ο άνθρωπος στη ζωή του τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται... κρίμα...


1.2.14

Flickr - οι φωτογραφίες της εβδομάδας

Σκέφτηκα από αυτό το σαββατοκύριακο να ξεκινήσω να φτιάχνω εδώ στο blog μια ανάρτηση που να είναι αφιερωμένη στις φωτογραφίες που ανεβάζω στο Flickr της εβδομάδας που πέρασε.

Η εβδομάδα που πέρασε λοιπόν ήταν ήσυχη, χωρίς βόλτες και ιδιαίτερα happenings φωτογραφικού ενδιαφέροντος. Έτσι, ανέβασα τη φωτογραφία που έβγαλα από μια βόλτα με τον σύζυγο στο Μοναστηράκι πριν από λίγο καιρό. Είχαμε πάει να βρούμε ένα τάβλι για το εξοχικό και καταλήξαμε να ρωτάμε για ηλεκτρική κιθάρα για τον μικρό μας! Το κατάστημα ήταν γεμάτο μουσικά όργανα άτακτα στοιβαγμένα εδώ κι εκεί. Οι τοίχοι ήταν όλοι καλυμμένοι από κιτρινισμένες παρτιτούρες και, φυσικά, από βιολιά, το αγαπημένο μου όργανο.

evapsarrou.blogspot.com

Μια φωτογραφία του μικρού από την εξόρμησή μας στα χιόνια, στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Με το snowboard παραμάσχαλα σκαρφαλώνει την πλαγιά για την επόμενη κατάβαση οσάν επαγγελματίας!

evapsarrou.blogspot.com

Αυτές που ακολουθούν είναι από το ταξίδι μου στην Ουαλία, όταν πήγα να επισκεφθώ τον μεγάλο μου γιο, τον ξενιτεμένο, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Η πρώτη είναι η θέα ακριβώς μπροστά από την είσοδο των φοιτητικών κοιτώνων. Τα σπίτια τους όλα πανομοιότυπα! Κατάλοιπο ίσως από την εποχή της ανερχόμενης αστικής τάξης, όταν αποφάσισαν ότι τα σπίτια τους θα πρέπει να χτίζονται ομοιόμορφα χωρίς παραλλαγές ή ποικιλομορφίες, προκειμένου από μακριά να δείχνουν σαν ένα ενιαίο σύνολο. Κάπως σαν ένα μικρό παλατάκι, ώστε να συναγωνιστούν την πολυτέλεια και, κυρίως, το γόητρο της απερχόμενης απολυταρχίας.
Εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τη δική μας που κάτι τέτοιο μάλλον θα μας έπνιγε. Σε αντίθεση με τους Εγγλέζους και τους Ουαλούς, σε εμάς εδώ, όλη την Ελλάδα να γυρίσεις, ένα σπίτι ίδιο και απαράλλαχτο με ένα άλλο, δεν θα το βρεις!

evapsarrou.blogspot.com


       
Η επόμενη φωτό είναι από το πάρκο που διασχίζει καθημερινά για να φτάσει στη σχολή του. Όλα σε τάξη και αρμονία, τόσο ο περίγυρος όσο και το εσωτερικό της σχολής. Με έπιασε μια απερίγραπτη θλίψη όταν αυθόρμητα μέσα μου έκανα συγκρίσεις με τα δικά μας ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δημόσιο πανεπιστήμιο ήταν κι εκεί, γιατί δεν υπήρχε ούτε μία κομματική αφίσα; Γιατί δεν υπήρχε ούτε ένα χαρτάκι ριγμένο στους διαδρόμους; Ένα γράφιτι στις τουαλέτες; Ούτε και ήξεραν τι θα πει κατάληψη... Τέτοιες συγκρίσεις είναι μαχαίρι στην καρδιά...

evapsarrou.blogspot.com
   
Η βροχή σταθερά παρούσα όσες μέρες έμεινα εκεί. Εδώ ο γιος μου στην ξενάγηση που μου έκανε στα πέριξ. Εθνικοί δρυμοί μέσα στα σπίτια τους...

evapsarrou.blogspot.com

       
Ακολουθεί φωτογραφία του ουαλέζικου ουρανού. Αμέτρητα πουλιά πλημμυρίζουν τη λιμνούλα του πάρκου. Οι άνθρωποι έχουν ασχοληθεί με την αισθητική ποιότητα του περιβάλλοντος χώρου τους. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το ότι ακόμα και σε σχετικά υποβαθμισμένες γειτονιές δεν έλειπαν τα πάρκα, τα γεμάτα από πουλιά, περιστέρια, κύκνους, αλλά και σκιουράκια που σκαρφάλωναν αμέριμνα στους κορμούς των δέντρων. Και οι άνθρωποι τα απολάμβαναν, περνούσαν τον χρόνο τους σε αυτά. Έπαιρναν το ρόφημα και την εφημερίδα τους και καθόντουσαν στο παγκάκι να τα απολαύσουν. Έπαιζαν με τα σκυλιά τους στις άπλες τις σκεπασμένες από μαλακό γκαζόν. Ποδήλατα παντού, άνθρωποι που έκαναν αθλητισμό, που έβγαιναν τη βόλτα τους με τα παιδιά τους, που απολάμβαναν την ησυχία και την ομορφιά του τοπίου που είχαν φτιάξει μόνοι τους, αφού κάποιος είχε ασχοληθεί. Όλα ζηλευτά.

evapsarrou.blogspot.com
   
Τα δε πουλιά, απόλυτα εξοικειωμένα με την ανθρώπινη παρουσία! Εδώ ο γιος μου συνομιλεί με ένα από αυτά!
Μια φωτογραφία που ..πουλήθηκε (η πρώτη μου, ναιιι!)

evapsarrou.blogspot.com





 
Τελευταία έμεινε το σπίτι της οδού Αγίων Ασωμάτων που ανέβασα στην προηγούμενη ανάρτηση με όλα τα σχετικά της.
Αυτά γι' αυτή την εβδομάδα, την επόμενη θα επανέλθω με τις νεότερες.

Εύχομαι σε όλους καλό σαββατοκύριακο και καλό μήνα!