30.1.14

Υπόγεια διαδρομή

evapsarrou.blogspot.com

Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μάτης (απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα κι ουρανό)
ήρθε απ' τη Σμύρνη το εικοσιδυό (θα χαθώ απ' τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ' ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ' ένα κατώι μυστικό)

Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρώμικο ψωμί (τρώνε βρώμικο ψωμί του λόγου σου οι πιστοί)
τρώνε βρώμικο ψωμί...
κι οι πόθοι τους ακολουθούνε (κι οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή

Χτες το βράδυ είδα έναν φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν το Μάρκο)
βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά)
να τιναχτεί σα μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματικά να τιναχτεί σα μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά)
η τρομερή μας η λαλιά... (η τρομερή μας η λαλιά)



Μουσική-Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος. Λατρεμένο.


Εδώ το σπίτι με τις Καρυάτιδες όπως το είδε και το ζωγράφισε ο Γιάννης Τσαρούχης το 1952.
Είναι κάποια κτήρια που τραβούν τη δικιά τους υπόγεια διαδρομή...


Φέρνω επάνω το σχόλιο της Ποδηλάτισσας που φωτίζει μία ακόμη πλευρά αυτού του νεοκλασικού που τόσο έχει ταυτισθεί με την ιστορία και την αισθητική της πόλης της Αθήνας και ίσως μια άλλη μοίρα θα του έπρεπε καλύτερη από τα γκράφιτι που αμαυρώνουν τους τοίχους, το βεβηλωμένο δέντρο στην πρόσοψή του και τη γενικότερη εικόνα έλλειψης συντήρησης που αποπνέει σήμερα. Τουλάχιστον, με την ανακήρυξή του το 1989 σε διατηρητέο οίκημα έχει γλιτώσει από τον αφανισμό, σε αντίθεση με πλήθος άλλα που μόνο από φωτογραφίες μπορούμε να δούμε πλέον...

Την ευχαριστώ πολύ:

"...ευτυχώς το σπίτι ανήκει στο Υπουργείο πολιτισμού και δεν το έχει πάρει η μπουλντόζα.... λένε πως οι δύο αυτές Καρυάτιδες ήταν δύο κορίτσια που πέθαναν νέα και ο πατέρας τους θέλησε με αυτόν τον τρόπο να κρατήσει άσβεστη την μνήμη τους..."


13 σχόλια:

Ποδηλάτισσα είπε...

Τελικά στους ίδιους δρόμους τριγυρνάμε.... οδός Αγ.Ασωμάτων 45 - Κεραμικός!!! Ευτυχώς το σπίτι ανήκει στο Υπουργείο πολιτισμού και δεν το έχει πάρει η μπουλντόζα.... λένε πως οι δύο αυτές Καρυάτιδες ήταν δύο κορίτσια που πέθαναν νέα και ο πατέρας τους θέλησε με αυτόν τον τρόπο να κρατήσει άσβεστη την μνήμη τους!!!!
Το τραγούδι από τα αγαπημένα μου!!!!
Πολλά φιλιά!!!!


Eva Psarrou είπε...

@ Ποδηλάτισσα
Όπως βλέπεις ανέβασα το σχόλιό σου πάνω στην ανάρτηση. Ήταν κρίμα μια τόσο όμορφη και συγκινητική ιστορία να μείνει κρυμμένη μέσα στα σχόλια.
Σ' ευχαριστώ πολύ! Καλό σου βράδυ!

Ποδηλάτισσα είπε...

Εγώ σε ευχαριστώ!!!!!!!!!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Ευτυχώς Ευα που εστω και καποιοι έσωσαν απο το γκρεμισμα ενα τόσο ομορφο κτίριο κι προπαντός σε συναρπάζει η ιστορία του κριμα θα ειναι να χαθεί μπραβο στην Βικυ μας.. που το εντόπισε.. και σε σένα που το δημοσίευσες.... .μου άρεσαν και οι φωτογραφίες με τα φωτιστικα στο στενό...δρομάκι.. ωραία ιδέα..!!! φιλακιααα!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Πραγματικά, όλοι στους ίδιους δρόμους τριγυρνάμε... και ποιος δεν έχει θαυμάσει αυτό το κτίριο !!!
Μπράβο και στις δυο σας γι αυτή την ανάρτηση !!!

Eva Psarrou είπε...

@ Σμαραγδένια Ρούλα
Πέρα από την ομορφιά, αυτά τα κτήρια αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Για μένα, είναι έγκλημα η εγκατάλειψή τους.
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και το πέρασμα - καλό απόγευμα!

Eva Psarrou είπε...

@ Ο κόσμος της Ράνιας
Αναπόφευκτα! :-) Να' σαι καλά, Ράνια μου, καλό απόγευμα!

Lyriel Bee είπε...

Έχω βάλει το τραγούδι δυνατά και το ακούω...
Μου έφερε απίστευτη συγκίνηση!
Γεια σου Έυα!!

Eva Psarrou είπε...

@ Lyriel B
Το παθαίνω κι εγώ μ' αυτό το τραγούδι.. σε φιλώ! xx

oldthings είπε...

Ευτυχώς γλύτωσε από τα δόντια της μπουλντόζας ,πέρασε στην κρατική ιδιοκτησία και ω ! του θαύματος έχει ανακαινιστεί !! Σκέφτομαι ότι θα αποτελεί ένα άλλο αρχιτεκτονικό νεοκλασικό κόσμημα !

DIMI είπε...

Πολύ αγαπημένο τραγούδι Εύα!!!Ενα καλοκαίρι,ήμουν στήν Λευκάδα,καί γνώρισα από κοντά τόν Νιόνιο μας!!Υπέροχος άνθρωπος!!Γεμάτος χιούμορ!!Δέν τήν ήξερα τήν ιστορία,αλλά ούτε καί τό σπίτι,δέν κατεβαίνω στό κέντρο.Ακόμα δέν ασχολήθηκα μέ τό Flicker!Δέν μέ αφήνη η μπέμπα μας!!!Μάς έχη ξετρελάνει!!!Καλό μήνα!!Φιλάκια!!!

Eva Psarrou είπε...

@ oldthings
Αντί να είναι ο κανόνας, είναι δυστυχώς η εξαίρεση. Σε άλλα μέρη του κόσμου θα ήταν όλα τους κοσμήματα...

Eva Psarrou είπε...

@ DIMI
Τυχερή!! :-) Μη σκας για το Flickr, εκεί είναι για όποτε έχεις τον χρόνο.
Να μου φιλήσεις τη μπεμπούλα σας! Φιλιά και καλημέρες!