21.9.13

Το χρονικό της τέχνης

Το καλοκαίρι που πέρασε βρήκα τον χρόνο να διαβάσω ένα βιβλίο γραμμένο από έναν άγγλο καθηγητή πανεπιστημίου, τον αυστριακής καταγωγής Ernst Gombrich. Το ογκώδες έργο του ήταν μια μελέτη πάνω στην παγκόσμια τέχνη (Το χρονικό της τέχνης, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), θέμα που από μόνο του απαιτούσε ιδιαίτερη ορολογία και εξεζητημένη διατύπωση.
Ήμουν προετοιμασμένη να διαβάσω ένα δύσκολο κείμενο επιστημονικής φύσεως. Η έκπληξή μου όταν διαπίστωσα πόσο αριστουργηματικά είχε κατορθώσει δυσκολόληπτες έννοιες και αναλύσεις να τις παρουσιάσει με τον πιο φυσικό και ελκυστικό τρόπο ήταν μεγάλη, και φυσικά, ευπρόσδεκτη.
Ο άνθρωπος δεν έγραφε, ζωγράφιζε. Είχε κάνει την επιστήμη τέχνη, είχε παντρέψει τη λογική με το συναίσθημα. Τη λογική με την ευαισθησία. Μια ροή απίστευτη, μια αλληλουχία τόσο αβίαστη, σα ρυάκι που ακολουθεί την πορεία του προς τη θάλασσα, ένα κείμενο ολοζώνταντο, παραστατικό, ζουμερό και εύληπτο που μιλούσε ταυτόχρονα σε νου και καρδιά με την ίδια αμεσότητα. Ειδικά για όποιον ασχολείται με την ιστορία της τέχνης, είναι ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε στη βιβλιοθήκη του και το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Αυτή λοιπόν η προσωπικότητα με τις αμέτρητες διακρίσεις για το έργο του (τίτλος του Ιππότη, Παράσημο της Αξίας, βραβείο Goethe, Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης της Βιέννης, λοιπά βραβεία και διακρίσεις σε παγκόσμια κλίμακα) επέλεξε να γράψει απλά. Και προσέξτε, δεν έγραψε απλά επειδή δεν ήξερε να γράφει πολύπλοκα. Είχε μάθει όλους τους κανόνες πρώτα (γιατί αυτό σου χαρίζει η ανώτατη παιδεία, την εξειδικευμένη γνώση όλων των κανόνων και αρχών που διέπουν το αντικείμενό σου) για να αισθανθεί πως έχει το δικαίωμα να τους καταρρίψει. Και μόνον τότε το έκανε.
Αυτός ο σεβασμός για μένα λέει πολλά για το ποιόν του συγγραφέα, καθώς και για τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το αντικείμενό του. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να φτάνεις να γράφεις απλά και φυσικά όντας ένας από τους μεγαλύτερους διανοούμενους της εποχής σου. Θα έλεγα πως συμβαδίζει με τα λόγια του Πάμπλο Πικάσο πως θα γινόταν πραγματικά μεγάλος ζωγράφος μόνο εάν κατάφερνε να ζωγραφίσει όπως τα παιδιά. Καλό βράδυ!


4 σχόλια:

oldthings είπε...

Απο τα ωραιότερα βιβλία που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου .Θυμάμαι ό,τι, όταν μου το πρότειναν σε γνωστό βιβλιοπωλείο , είχα αποφασίσει να μάθω περισσότερα για την ιστορία της τέχνης και δεν μου αρκούσαν πλέον τα βιβλία των μεγάλων ζωγράφων η οι οδηγοί των μουσείων .Ένα βιβλίο κατανοητό με απλή γραφή ,που εύκολα ο αναγνώστης ξεκαθαρίζει με σειρά τις έννοιες και την χρονολογική εξέλιξη της τέχνης .Ένα βιβλίο που το έχω γεμίσει με σημειώσεις ,παραπομπές ,ερωτηματικά ,υπογραμμίσεις κ.λ.π αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να σημειώνω τα βιβλία ...Εύα μου ,σε ευχαριστώ που μου το θύμησες ,θα βρώ την ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω !

Gyro είπε...

Το έχω και γω αυτό το βιβλίο. Καταπληκτικό. Δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη
Ο λόγος που δεν παίρνω σοβαρά τη συγγραφή (όσο και αν μου αρέσει) είναι εκ αιτίας αυτής της κωλοφάρας των εκδοτικών οίκων στη χώρα μας που ζητούν τα έξοδα από τον συγγραφέα.

Eva Psarrou είπε...

@ oldthings
Όσο το διάβαζα τόσο διαπίστωνα ότι επρόκειτο για ένα διαμάντι. Από τα καλύτερα του είδους του.
Καλό σου βράδυ!

Eva Psarrou είπε...

@ Gyro
Δε λέω ότι γίνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις Gyro, όμως από κάποια παραδείγματα που τυχαίνει να ξέρω γίνεται, και αυτό δεν θα έλεγα πως είναι ιδιαίτερα αξιοκρατικό.
Το βιβλίο ανήκει σε εκείνα τα σπάνια βιβλία που μπορούν να ανοίξουν κόσμους ολόκληρους μπροστά στα μάτια σου και να σε ταξιδέψουν. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να μπορέσεις να το απολαύσεις.
Καλό σου βράδυ!