3.8.13

του φωτογράφου Θωμά Τενεκετζή

"Χρόνια πριν (δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, αλλά θα ’ναι πάνω από δέκα χρόνια) είχε έρθει στην μικρή μας πόλη ένας φωτογράφος ( .. που επίσης δεν θυμάμαι το όνομα του .. ) να δώσει σεμινάριο. Μας είπε λοιπόν ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη φωτογραφία είναι να ξέρεις γιατί φωτογραφίζεις. Μας ζήτησε να το σκεφτούμε και να του απαντήσουμε την επόμενη μέρα.

Εγώ δεν ήξερα.
Και το σκέφτηκα
και απάντησα με το παρακάτω κείμενο:

--------------------------------------------------------------------------

Μερικές ερωτήσεις ακόμη γύρω από την ερώτηση «γιατί φωτογραφίζω»:
Τι είναι αυτό που με ωθεί να παίρνω τους δρόμους με την φωτογραφική μου μηχανή;
Γιατί βλέπω τον κόσμο τεμαχισμένο σε παραλληλόγραμμα;
Με ποια κριτήρια διαλέγω να απομονώσω το τάδε κομμάτι από τα άπειρα που υπάρχουν γύρω μου;
Ποιες διεργασίες συμβαίνουν στο μυαλό μου κοιτάζοντας;
Το μυαλό μου, η ματιά μου και η ψυχή μου.. Σε τι ποσοστό το καθένα από αυτά συμμετέχει λίγο πριν το κλικ;
Ποιο υπερισχύει σε κάθε φωτογραφία;
Ποια φωτογραφία μ’ αρέσει περισσότερο;
..αυτή που έφτιαξα με το μυαλό μου;
..αυτή που έπιασε η ματιά μου;
..αυτή που ζήτησε η ψυχή μου;
..ή μήπως και τα τρία μαζί σε αρμονία..
..hungry Eye; ή μήπως EyeQ;
Και ο τρόπος που καδράρω και συνθέτω τι ικανοποιεί μέσα μου;
Σε ποιους εσωτερικούς κανόνες υπακούει;
Πάντα στους ίδιους;
Και πώς διαμορφώθηκαν αυτοί οι κανόνες;
Και τι ψάχνω με τις φωτογραφίες μου;
Γιατί διαλέγω αυτό το θέμα να φωτογραφίσω και όχι κάποιο άλλο;
Και τι να πω για τις φωτογραφίες που έκανα με τόσο ενθουσιασμό και μετά δεν μ’ αρέσουν;
Πού έκανα λάθος;
Σκατοκατάσταση.
Αλκοολίκι.
Και για ποιον φωτογραφίζω;
Για τον εαυτό μου μόνο;
Τότε γιατί θέλω να δείξω τις φωτογραφίες μου, έστω και σε αυστηρά περιορισμένο αριθμό ατόμων; Και ποιοι είναι αυτοί;
Πώς τους επιλέγω;
Ζητώ την κριτική τους;
Ζητώ επιβεβαίωση;
Αμφισβήτηση;
Θαυμασμό;
Για τον εαυτό μου τις κάνω τελικά τις φωτογραφίες μου ή για τους άλλους;
..μήπως θυμώνω κιόλας όταν μου λένε ότι δεν τους άρεσαν;
..μήπως προσαρμόζω κιόλας τις επόμενες φωτογραφίες στα γούστα τους;
Και ο θόρυβος της μηχανής;
Γιατί μ’ αρέσει το «κλικ»;
Γιατί αυτή η ικανοποίηση όταν στο στόχαστρο της μηχανής έχω αυτό που βλέπω, θέλω, φαντάστηκα, σκέφτηκα, ζήτησα ..;
Το κλείστρο είναι η σκανδάλη και ο φακός η κάνη;
Είναι όπλο η μηχανή μου;
Το αρχέγονο ένστικτο του κυνηγού ικανοποιώ;
Γιατί αυτή η ευχαρίστηση να με πλημμυρίζει κάθε που νομίζω ή που αισθάνομαι ότι το κλικ μου ικανοποίησε αυτό που το μυαλό μου, το μάτι μου ή η ψυχή μου ζήτησε;
Και ποια είναι η φωτογραφία που με ενδιαφέρει και για χάρη της ξεκινώ την περιπέτεια;
Η φωτογραφία που «βοηθά»;
η φωτογραφία που «τέρπει»;
η φωτογραφία που «θυμίζει»;
ή μήπως αυτή που «πωλείται»;
ή αυτή που «θαυμάζεται»; ...

..τελικά ούτε που ξέρω γιατί φωτογραφίζω.. ...

..και για την προσαρμογή
ΘΤ.

------------------------------------------------------------------------------

..δέκα χρόνια μετά ..εξακολουθώ περισσότερο να ρωτάω και λιγότερο να απαντάω..
..ΚΑΙ ίσως να είναι καλύτερα έτσι..."


******

Σκέψεις και προβληματισμοί που έχουν απασχολήσει κατά καιρούς όλους όσους ασχολούνται με την τέχνη της φωτογραφίας είτε σε επαγγελματικό ή και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Τη δουλειά του φίλου φωτογράφου Θωμά Τενεκετζή μπορείτε να τη θαυμάσετε εδώ.



2 σχόλια:

DIMI είπε...

Καλησπέρα Εύα!!!Είδα τήν δουλειά τού φίλου σου!!Καταπληκτική!!!Καί εμένα μέ κέρδισε η φωτογραφία,από τότε πού πήρα μιά σωστή φωτο.μηχανή!Μετά απέκτησα καί τήν δεύτερη!!Νομίζω,ότι μέ τίς φωτογραφίες μας,θέλουμε νά δείξουμε,αυτό πού βλέπη τό μάτι μας αλλά καί η ψυχή μας, μέσα από τόν φακό!!!
Καλή εβδομάδα!!!!Φιλάκια!!!

Eva Psarrou είπε...

@ DIMI
Αυτό που θέλει το μάτι και η ψυχή όπως σωστά αναφέρεις, αλλά και αυτό που επιζητά θα προσθέσω. Την ισορροπία και αρμονία μέσα από τις συνθέσεις και τα χρώματα, το συναίσθημα και το φίλτρο του χρόνου που απαλύνει την ασχήμια, το κάδρο που χαρίζει τάξη, λογική και μέτρο σε μια πραγματικότητα άλογου χάους, υπερβολής και αυθαιρεσίας, τον εντοπισμό της ομορφιάς που αρέσκεται να κρύβεται στα πιο απίθανα σημεία και με τη μηχανή σου προσπαθείς να εντοπίσεις.
Ένα κυνήγι θησαυρού δηλαδή! :)) Του θησαυρού της χαράς της ζωής :)
Πολλά φιλιά!