7.7.12

Καλωσήρθες καλοκαίρι!

Εντάξει, επίσημα μπορεί να αρχίζει στις 21 Ιουνίου, όμως το δικό μου καλοκαίρι από τότε που ξεκίνησα τη σχολή ξεκινάει με το που τελειώνουν οι εξετάσεις, δηλαδή... σήμερα!

Πάει κι αυτό, ένα ακόμα μάθημα έμεινε πίσω μου και, ευτυχώς, όλα πήγαν καλά!
 Ένα μάθημα δύσκολο, κατά γενική ομολογία το πιο δύσκολο της σχολής. Πολλοί το έχουν χαρακτηρήσει το Βατερλώ των σπουδών στον ελληνικό πολιτισμό και όχι άδικα, αν αναλογιστείς ότι πρέπει να καλύψεις μια περίοδο από τον 6ο αιώνα π.Χ. με όλους τους προσωκρατικούς, να περάσεις από τον σωκρατικό κύκλο, στα μεγαθήρια Πλάτωνα και Αριστοτέλη, τους σοφιστές (Γοργίας, Πρωταγόρας και υπόλοιποι), να περάσεις στην ελληνιστική και ύστερη αρχαιότητα με Πλωτίνο και Πορφύριο και όλες τις σχολές (κυνικοί, επικούρειοι, στωικοί κτλ.), να μπεις στο Βυζάντιο με τα ατέλειωτα ονόματα (Φώτιο, Ψελλό, Βλεμμύδη, Ακροπολίτη, Μετοχίτη, Πλήθωνα Γεμιστό, Λέοντα Φιλόσοφο, Ησυχαστές κτλ.) και φιλοσοφικά ρεύματα, με τις αλληλοεπιδράσεις τους με Σύριους, Άραβες και Δυτικούς, να μπεις στους σκοτεινούς αιώνες, να βγεις στην τουρκοκρατούμενη περίοδο μέχρι την Επανάσταση και μετά να περάσεις ξανά από όλες τις περιόδους, αλλά αυτή τη φορά όχι από το πρίσμα της φιλοσοφίας, αλλά της επιστήμης, με όλα τα ονόματα και επιτεύγματά τους... Αρχίζω να πιστεύω πλέον αυτό που λένε οι παλαιότεροι, ότι μετά την Φιλοσοφία ο δρόμος για το πτυχίο είναι ευθεία, αφού μετά τη δοκιμασία της φιλοσοφίας, όλα σου φαίνονται παιχνιδάκι...

Είχα βγάλει την ύλη από τρεις φορές το κάθε βιβλίο, πολλά μάλιστα σημεία και κεφάλαια που ήταν περισσότερο δυσκολόπεπτα από άλλα, και τέσσερις και πέντε φορές. Ξενύχτησα πολλά βράδια πάνω στο βιβλίο, άλλα τόσα μεσημέρια τα πέρασα στο μπαλκόνι και δεν σηκωνόμουν παρά μόνο όταν είχε σκοτεινιάσει τόσο που δεν έβλεπα να διαβάσω άλλο, και αφού με είχαν καταφάει τα κουνούπια. Έκανα σχεδόν το διπλάσιο διάβασμα από όλα τα προηγούμενα μαθήματα και πάλι αισθανόμουν αβέβαιη για το πόσο τα έχω εμπεδώσει επαρκώς ως την τελευταία στιγμή...

Χτες ήταν η μέρα της εξεταστικής, θα δίναμε στις 6 το απόγευμα. Σηκωμένη από τις επτά το πρωί έφτιαξα καφέ και είπα να κάνω ένα τελικό πέρασμα για να δω τι θυμόμουν. Με κλειστά τα βιβλία έφερνα στο μυαλό μου ονόματα και προσπαθούσα να θυμηθώ το έργο τους. Δεν θυμόμουν τίποτα.. Άνοιγα το βιβλίο και έβλεπα με τρόμο ότι τα ήξερα όλα και ότι αν δεν το είχα ανοίξει ..δεν θα απαντούσα σε τίποτα;!... Πέρασα στα βιαστικά τους προσωκρατικούς που ήταν πολλοί, ξανάκλεισα τα βιβλία και πάλι το απόλυτο κενό! Είχα πάθει μπλακ-άουτ.... Τόσο διάβασμα, πού είχε πάει;

Έβλεπα ότι άρχισα να χάνω τη μπάλα και αποφάσισα να τα κλείσω όλα και να μην τα ξανανοίξω μέχρι το απόγευμα που έδινα, πριν με πιάσει πανικός. 'Ό,τι διάβασα, διάβασα', είπα από μέσα μου προσπαθώντας να με εμψυχώσω. Δεν είχε αποτέλεσμα, βέβαια, αφού διαπίστωνα ότι μετά από τόσο διάβασμα και τόσα ξενύχτια, ακόμα δεν ήμουν έτοιμη... Από την ένταση στην οποία βρισκόμουν, έπιασα τη σκούπα. Καθάρισα όλο το σπίτι. Κι όταν τελείωσα με το σπίτι, καθάρισα και τις σκάλες της εισόδου. Μετά συγύρισα όλα τα δωμάτια, τακτοποίησα κρεβάτια, μάζεψα τα ρούχα, ξεσκόνισα, συμμάζεψα τον νεροχύτη, έβαλα το φαγητό να γίνεται, έβαλα και δυο πλυντήρια, άπλωσα, μάζεψα, καθάρισα το μπαλκόνι... Και φυσικά, περιποιήθηκα ό,τι θα πάρει μαζί του ο μεγάλος μου γιος τη Δευτέρα που είναι να παρουσιαστεί, σεντόνια, ρούχα, πετσέτες...



Ειδικές δυνάμεις... "Special forces, δηλαδή;" ρώτησα τον άντρα μου και τον γιο μου. "Όχι", μου είπαν και οι δυο τους. "Στην αρχή θα είναι το αντίστοιχο των Rangers που έχουν οι Αμερικανοί", είπε ο άντρας μου. "Ή το αντίστοιχο των Commandos που έχουν οι Εγγλέζοι", συμπλήρωσε ο γιος μου.
"Στην αρχή;" συνέχισα εγώ, που δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά που μου λέγανε. Τους μόνους rangers που ήξερα ήταν οι ..power rangers, και αυτό, από την παιδική σειρά που έβλεπε ο μικρός μου σε μικρότερη ηλικία. "Ναι, γιατί σε δέκα με δεκαπέντε μέρες θα πάρει ας πούμε ειδίκευση, μια κατεύθυνση. Μπορεί να τον ρίξουν π.χ. στους αλεξιπτωτιστές, ή στους καταδρομείς. Μπορεί επίσης να καταλήξει πεζοναύτης, marine στα αγγλικά. Μπορεί να πάει στους Ο.Υ.Κ (ομάδα υποβρύχιων καταδρομών σημαίνει αυτό. Είδατε; Μαθαίνω σιγά-σιγά :)) Και φυσικά, υπάρχουν και οι Λ.Ο.Κ., κοινώς Λοκατζήδες ή πρασινοσκούφηδες (από το: λόχος ορεινών καταδρομών).

Άρχισαν να μου λένε τι καλούνται να φέρουν εις πέρας κάθε μια από αυτές τις ομάδες όταν το ζητήσει η ανάγκη (χτύπα ξύλο), εγώ ωστόσο, το μόνο που έβλεπα σε όλα αυτά ήταν οι extreme συνθήκες εκπαίδευσης που περιμένουν τον Λευτέρη τους επόμενους εννέα μήνες, που μπορεί να γίνουν και χρόνος αν τον προλάβει η αλλαγή...

"Ειδικές δυνάμεις;" μου είπε με ενθουσιασμό κάποιος συγγενής μας, παππούς στην ηλικία, όταν το αναφέραμε. "Μπράβο του που το επέλεξε, οι περισσότεροι νέοι σήμερα δυστυχώς κοιτάνε πώς να λουφάρουν, δεν κοιτάνε να κερδίσουν κάτι από αυτή την εμπειρία που δεν θα ξαναέρθει στη ζωή τους. Μην ανησυχείς σε τίποτα. Θα δεις, θα μπει παιδί και θα βγει αητός."

'Θα βγει αητός'.. Τι ποιητικό... Έτσι μου είπε ο συγγενής και αναθάρρησα. "Μην ανησυχείς" μου είπε και ο γιος μου, που μαζί δίναμε χτες, εγώ φιλοσοφία το απόγευμα και εκείνος αγγλικά το πρωί "έχε μου εμπιστοσύνη". "Μην ανησυχείς" είπε και ο άντρας μου "όλα θα πάνε καλά."
Και δεν ξαναέδειξα την ανησυχία μου. Αυτήν, την κράτησα για μένα...



13 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τι ομορφιά! Μπράβο βρε Ευαγγελία, για την προσπάθεια - την οποία μπορώ να καταλάβω απόλυτα - αλλά κυρίως και για την όμορφη δεμένη οικογένεια. Ο ένας κοντά στον άλλο, καθόλου αυτονόητο, πολύ δύσκολο στις μέρες μας! ΚΑΛΟ καλοκαίρι!

maria είπε...

Χίλια μπράβο και απο μένα Εύα μου, και για τον γιόκα σου αλλά και για την θεληση σου να συνεχίζεις να σπουδάζεις.
εγώ δεν σου κρύβω σταμάτησα γιατί πολύ κουράστηκα και η μνήμη μου δεν με βοηθάει καθόλου να θυμάμαι τα εκατοντάδες ονόματα και τα πολλά βιβλία που έπρεπε να διαβάζω.
Με στενοχώρησε λίγο και δυσκολεύτηκα να το αποφασίσω αλλά δεν γινόταν αλλοιώς.
σε φιλώ και πάλι μπράβο σου

Σοφία είπε...

Eύα, ο Θεός να προστατεύει τον
Λευτέρη σου!
΄ Όλα να πάνε καλά!

Lyriel Bee είπε...

Σαν να ξαναπέρασαν από μπροστά μου όλα! Το ίδιο μάθημα μου φαίνεται δώσαμε. Εγώ μερικά χρόνια πριν, αλλά ακόμα δεν ξεχνώ τα εκγεφαλικά κύτταρα που έκαψα για να τα θυμάμαι όλα αυτά! Μέχρι και σχεδιάγραμμα έκανα με άξονα και τα λοιπά για να θυμάμαι. Να σου πω τη γνώμη μου, πιστεύω πως δίνουν υπερβολική ύλη, που στ'αλήθεια σου καίει το μυαλό, σου μεγαλώνει τον ιππόκαμπο, αλλά το κακό και το κρίμα συνάμα είναι, πως δυο χρόνια μετά, αν δεν τα έχεις ξαναδιαβάσει, τα περισσότερα δεν τα συγκρατείς. Είναι αδύνατον. Η ram του μυαλού δεν τα χωρά. Γι' αυτό και χωρίζονται οι επιστήμες. Όμως με την πρώτη ευκαιρία, όπως αυτή τώρα που τα ξαναδιάβασα από σένα, μου ήρθαν διάφορα, που θα ήθελα να τα θυμάμαι πιο καθαρά. Θέμα είναι τελικά, ότι από το πανεπιστήμιο, μαθαίνεις κυρίως ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ.
Πολλά είπα ε? Με ενέπνευσες.
Λοιπόν, εύχομαι να το πέρασες το μάθημα!!
Φιλάκια πολλά !
Και καλό καλοκαίρι :)

Μαρία είπε...

Καλός πολίτης,Εύα μου...Ο καιρός θα περάσει γρήγορα...Εγώ ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η μισή θητεία του γιού μου...Καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις σου..καλό καλοκαίρι...

Eva Psarrou είπε...

@ Roadartist
Με παίδεψε το ίδιο όπως κι εσένα όλη τη χρονιά, ήταν ένα μάθημα που απαιτούσε πολύ από τον χρόνο σου και δοκίμαζε τις αντοχές σου, αλλά ευτυχώς τέλος καλό, όλα καλά!
Πολλά φιλιά, αρτίστα, καλό καλοκαίρι! :)

Eva Psarrou είπε...

@ maria
Πρέπει να σου πω ότι φέτος ήταν η πρώτη φορά που το σκέφτηκα και εγώ πάρα πολύ σοβαρά για το αν άξιζε να συνεχίσω ή όχι, αν άξιζε τη φθορά που μου προκαλούσε.. Είναι που τα παίρνω και πατριωτικά και τα θέλω όλα στην εντέλεια, τι να κάνω :))
Σε αντίθεση με φίλες από τη σχολή που το θέλουν για βελτίωση μισθού, εγώ δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσω πουθενά, σε κορνίζα θα το βάλω και θα μπει στον τοίχο. Αλλά όχι να το εγκαταλείψω τελείως, δεν θα σκεφτόμουν μια τέτοια λύση..
Και επειδή είδα πόση φθορά μου προκάλεσε φέτος, πόσο μου χάλασε την υγεία μου κυρίως, αλλά δεν θέλω και να το εγκαταλείψω, είπα να διαλέξω μια μέση λύση. Μάλλον θα κάνω ένα διάλειμμα αυτό τον χρόνο, να ηρεμήσω λίγο, να φύγει από το σύστημα και να ξαναμπώ στο πρόγραμμα από του χρόνου. Ίσως πάρω δύο μαζί για να επανέλθω στο πρόγραμμα, θα δω...
Η φιλοσοφία με ισοπέδωσε, όμως δεν θέλω να το εγκαταλείψω τελειωτικά, όχι τώρα που φτάνω στο τέλος.. τόσος κόπος τόσα χρόνια σε συνθήκες ακατάλληλες για σπουδές με τόσες υποχρεώσεις να τρέχουν παράλληλα, κρίμα δεν είναι να μην το πάρω τελικά; Όλα θα έχουν γίνει για το τίποτα.
Φιλιά πολλά, Μαρία μου!

Eva Psarrou είπε...

@ Σοφία
Αμήν, Σοφία μου, το ίδιο ευχόμαστε..
Φιλιά πολλά!

Eva Psarrou είπε...

@ Lyriel
Δύσκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος τι περιμένει από σένα το ΕΑΠ αν δεν το έχει ζήσει, αφού ελάχιστα συγγενεύει με οποιοδήποτε συμβατικό πανεπιστήμιο της Ελλάδας. Φιλόλογος στη Φιλοσοφική Αθηνών και ΣΕΠ μας στο ΕΑΠ, μας είπε ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση, ούτε στο πεδίο γνώσης ούτε, κυρίως, στο επίπεδο δυσκολίας. Φιλόλογοι ενεργοί, και μόλις βλέπουν τα θέματα των εργασιών μας σηκώνουν τα χέρια ψηλά... Δεν είναι και λίγο. Πόσο μάλλον όταν το ξεκινάς σε μια φάση που η ζωή σου, οικογενειακή και επαγγελματική, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Η ύλη είναι λογικό να είναι απέραντη σαν ωκεανός, για τον ελληνικό πολιτισμό μιλάμε, όχι για τον αμερικανικό π.χ. που δεν χρονολογεί πάνω από μερικούς αιώνες. Είναι αστείο να ακούς ειδικότητα αρχαιολόγου (!) με ερευνητικό πεδίο μερικών αιώνων και για αρχαιολογικά ευρήματα στα μουσεία τους να βλέπεις τα μπακίρια που έχει η γιαγιά μου στο σπίτι της. Το είδα στην τηλεόραση και έβαλα τα γέλια.
Λογικό, λοιπόν, να απαιτεί περισσότερη προσοχή ως ολίγον πιο σημαντικά από εκείνα, αφού επηρέασε βαθύτατα κάθε πτυχή πολιτισμού και επιστήμης όλης της ανθρωπότητας και συνεχίζει να επηρεάζει μέχρι σήμερα. Για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι για το πόσο τραγικά λίγα γνωρίζουμε ως Έλληνες για όλα αυτά. Αν τα γνωρίζαμε, ίσως και να μην ήμασταν έτσι όπως είμαστε σήμερα, δεν θα το δεχόταν η περηφάνεια μας...
Πολλά είπα, ε;
Με ενέπνευσες :)
Πολλά-πολλά φιλιά, καλό καλοκαίρι!

Eva Psarrou είπε...

@ Όστρια
Καλός πολίτης και στον δικό σου, Μαρία μου. Ελπίζω ο χρόνος να πετάξει γρήγορα όπως λες, γιατί με αυτά και με εκείνα ούτε και πρόλαβα να τον χαρώ.. Πάνω που τελειώσαμε και οι δύο ..φεύγει...
Φιλιά πολλά, καλή μου!

Ανώνυμος είπε...

Καινούργια στην μπλογκογειτονιά σου αλλά πολύ χαίρομαι που βλέπω αρκετές γνωστές φυσιογνωμίες εδώ (Lyriel, ξενιτεμένο μπισκοτάκι κι εσύ, όλα καλά;). Τελικά μια μπλογκογειτονιά είμαστε όλοι, ένα από τα θετικά του ίντερνετ.

Αρχικά, να σου πω ότι επικροτώ όλους αυτούς που έχουν αγκαλιάσει την δια βίου μάθηση.. όχι με την έννοια που την εισήγαγε η έξω-από-εδώ Διαμαντοπούλου. Αλλά με την αρχαία ελληνική σημασία του γηράσκω δ'αεί πολλά διδασκόμενος.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο το διάλειμμα ενός έτους θα σε βοηθήσει, πολλές φορές όταν αφήνουμε κάτι στην μέση κάνουμε "κοιλιά" κι έπειτα δύσκολα βρίσκουμε την όρεξη να συνεχίσουμε. Είμαι κι εγώ της άποψης πως στην βράση κολλάει το σίδερο. Αλλά έχω ακούσει πως αυτή η ενότητα είναι από τις πιο δύσκολες του ΕΑΠ κι έχω φίλους που τα έχουν περάσει, οπότε καταλαβαίνω στο περίπου τι τράβηξες..

Σου εύχομαι καλή συνέχεια και φρόντισε να πάρεις σημειώσεις για την επόμενη ενότητα/μάθημα από πιο προχωρημένους ώστε να τα βρεις μπροστά σου.

Όπως έλεγε κι ο βραζιλιάνος παιδαγωγός Πάολο Φρέιρε (1922-1997) η εκπαίδευση των ενηλίκων πρέπει να βιώνεται και να φαίνεται ως μια πράξη απελευθέρωσης (από τα δεσμά, να συμπληρώσω κι εγώ). Και κάπου εκεί θα χωθεί κι ένας Πλάτωνας με τον Σπήλαιο του, κι έδεσε και το κερασάκι στην τούρτα.

Όσο για τον μικρό σου, θα επιστρέψει πιο σύντομα από όσο φαντάζεσαι. Καλό καλοκαίρι από την μακρινή και βροχερή Μελβούρνη.

Eva Psarrou είπε...

@ Αγριμιώ
Καλωσήλθες και σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου.
Θα συμφωνήσω με όλα, πράγματι στη βράση κολλάει το σίδερο και δεν θα σταματούσα αν δεν μου το επέβαλαν έξωθεν λόγοι. Συνυπογράφω βέβαια για Διαμαντοπούλου. Μία δουλειά είχε να κάνει, να έχει έτοιμα τα σχολικά βιβλία με την έναρξη της δουλειάς και τα κατάφερε να τα έχει έτοιμα τον ..Δεκέμβρη!... Και κανένας, φυσικά, δεν θίχτηκε αρκετά για να τη στείλει σπίτι της. Το κάναμε εμείς αντί γι' αυτούς, κάτι είναι κι αυτό.
Δεν σκοπεύω να χάσω την επαφή μου με το αντικείμενο, διατηρώ blog σχετικό (eapilektoi.blogspot.com) που με κρατάει απασχολημένη και έχω φροντίσει να μου έρθουν και οι σημειώσεις των επόμενων δύο ενοτήτων από προηγούμενες φοιτήτριες.
Μελβούρνη! Δεν θα έλεγα όχι για λίγη βροχούλα μετά από το κύμα καύσωνα που μας ταλανίζει μία εβδομάδα τώρα :)
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα, πράγματι είναι μικρός ο e-κόσμος. Θα τα λέμε!

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκαιο, κανένας δεν θίχτηκε αρκετά για να την στείλει σπίτι της. Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί αναλωνόμαστε μοναχά σε διαμάχες, συνήθως συνδικαλιστικές, οι οποίες αφορούν τις περικοπές μισθών και τίποτε άλλο πέρα από αυτό... δεν έχουμε στο νου μας το παιδί.

Ωραία, μια χαρά μου ακούγεται. Αφού θα έχεις της σημειώσεις θα μπορέσεις να κάνεις αρκετή δουλίτσα και θα το βρεις μπροστά σου. Μόνο φρόντισε να βάλεις ένα πλάνο ώστε να ξέρεις ότι δυο φορές την εβδομάδα πχ. θα διαβάζεις, γιατί αλλιώς λόγω της ρουτίνας της καθημερινότητας δεν πρόκειται να βρεις χρόνο.

Θα τα λέμε συχνά :)