24.5.12

Φιλίες

Tamara de Lempicka (1898-1980), "The two friends"

Είναι κάποιοι άνθρωποι ήσυχοι. Στις παρέες κρατούν χαμηλό προφίλ και δύσκολα ξεκινούν πρώτοι την κουβέντα. Όταν όμως τους δώσεις την ευκαιρία, λάμπουν σαν αστέρια στο σκοτάδι. Είναι οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν να λένε 'ευχαριστώ' για κάθε τι που η ζωή θα τους προσφέρει. Ακόμα και όταν πρόκειται για αναποδιές. Κυρίως τότε. Κάτι καλό θα δούνε σε αυτό και πάλι. Κι αυτό το κάτι τους είναι αρκετό για να κρατήσουν με σιγουριά το τιμόνι του ανεμοδαρμένου σκαριού, μέχρι να βρεθούν ξανά σε πιο ήρεμες θάλασσες.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι η Κατερίνα. Την γνώρισα στη σχολή, ήσυχη, σιωπηλή, ένας καλόκαρδος χαρακτήρας που μόνο καλά λόγια έχει να πει για τους πάντες. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει πάντα και βρίσκει την θετική πλευρά των ανθρώπων και των καταστάσεων, αφήνοντάς σε με την αίσθηση ότι η ψυχή σου είναι λιγότερο τρικυμιασμένη από ότι πρωτού την συναντήσεις, όμως αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Γιατί αυτή η εσωτερική ισορροπία, η γαλήνη ψυχής καθρεφτίζεται σε κάθε τι που κάνει, με αποτέλεσμα να μεταδίδεται ακούσια στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της.

Ακόμα και τώρα, εν μέσω εξεταστικής προετοιμασίας. Που όλα φαντάζουν μαύρα και δυσοίωνα, κυρίως λόγω της συγκεκριμένης θεματικής. Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη, από τους προσωκρατικούς ως τις μέρες μας, μια θεματική στην οποία ακόμα και οι καθηγητές νίπτουν τας χείρας τους για τον όγκο και τη δυσκολία της και αναρωτιούνται μονολογώντας πώς θα τα βγάλουμε πέρα...

Η Κατερίνα όμως όχι. Είναι σίγουρη ότι και πάλι όλα θα πάνε καλά. Όπως πηγαίνουν καλά τόσα χρόνια τώρα που παλεύουμε δίπλα-δίπλα στα θρανία της σχολής. Ύλη ατέλειωτη και ένα άγχος τόσο πηχτό όσο πλησιάζει η εξεταστική, που μπορείς να το κόψεις με το μαχαίρι. Τόσα πολλά, τόσο δύσκολα για ένα μυαλό χαμένο παράλληλα μέσα στου κόσμου τις έγνοιες, με τη ζωή να τρέχει χωρίς να σε ρωτά αν μπορείς να την προλάβεις, πού να τα χωρέσει; Πόσες φορές δεν έχω φτάσει στο αμήν, να αναρωτιέμαι πόσο μαζοχίστρια είμαι που υποβάλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία και αν αξίζει τόση ταλαιπωρία για ένα χαρτί που στο φινάλε, δεν θα μου χρησιμεύσει και πουθενά. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι ίδιες ζοφερές σκέψεις και κάθε που τελειώνουν οι εξετάσεις, όλα ξεχνιούνται σα να μην τα σκέφτηκα ποτέ.

Οι ζοφερές σκέψεις όμως δεν θα γινόταν να μην εμφανιστούν και πάλι. Όταν μιλάς μαζί της όμως, τίποτα από αυτά δεν φαντάζει πλέον αξεπέραστο. Λες και έχει ένα μαγικό ραβδάκι που μπορεί να τα ξορκίζει και να τα διώχνει μακριά από σένα... 'Πόσες φορές βρεθήκαμε μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα; Με τους ίδιους προβληματισμούς και την ίδια αγωνία; Δεν πηγαίνουμε απροετοίμαστες, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε. Και πάντα στο τέλος όλα πηγαίνουν καλά, έτσι δεν είναι;' με ρώτησε στο προχτεσινό μας τηλεφώνημα. Εγώ την είχα πάρει, δεν είχα λόγο συγκεκριμένο, ο λόγος ήταν ότι ήθελα να την ακούσω. Και πάλι το έκανε το θαύμα της, βρήκε μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Και μου την έδειξε. Και με έκανε να χαμογελάσω με αισιοδοξία...
Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω..

13 σχόλια:

Μαρία είπε...

Υπέροχοι τέτοιοι άνθρωποι και τυχεροί όσοι τους έχουν στη ζωή τους...Ξέρω κι εγώ λίγους σαν την Κατερίνα και σε δύσκολες στιγμές σ' αυτούς προστρέχω...Καλό απόγευμα,Εύα...

fish eye είπε...

υπαρχουν φιλιες που λειτουργουν σα βρυσες απο οπου καποιες φορες πινεις νερο κουρασμενη απο την καθημερινοτητα της ζωης σου..

κι ειναι και κατι αλλες, που λειτουργουν σε πλαισια ανταγωνισμου, λες και πρεπει καθε στιγμη να δικαιολογεισαι ή να αποδεικνυεις το ποιος εισαι..

πολυ ωραια αναρτηση ευα :)

Θεοδωρής Τσιαμίτας είπε...

Πολύ όμορφη και ρομαντική κατά κάποιον τρόπο ανάρτηση που μπορεί να σε αγγίξει. Θα ήθελα να γνωρίσω κι εσένα και την Κατερίνα.

maria είπε...

τυχερες και οι δυό σας, που βρεθήκατε.
η ανάρτησή σου για την φίλη σου υπέροχη.

Margo είπε...

Πολύτιμες φιλίες που σε τραβάνε προς τα πάνω!
Κάπως έτσι θα νιώθει και εκείνη για σένα.. είμαι σίγουρη!

Καλή δύναμη και στις δυο σας και όλα να πάνε καλά :-)

Eva Psarrou είπε...

@ Όστρια
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που τη γνώρισα, από τους λίγους αδαμάντινους χαρακτήρες που έχουν απομείνει..

@ Στέλλα
Το καλό με τους φίλους είναι ότι έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε αν θα μείνουν ή θα φύγουν από τη ζωή μας. Το καλύτερο τεστ είναι ο χρόνος: οι αυθεντικοί χαρακτήρες θα διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά με τα οποία τους βρήκαμε. Αφού λοιπόν, αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά που μας τράβηξαν σε αυτούς αυθής εξαρχής και δεν αποδείχτηκαν δήθεν στην πορεία, τότε το πιθανότερο είναι να μιλάμε για φιλίες διαχρονικές.

@ maria
Ένα ακόμα από τα καλά της σχολής :)
Να περνάς καλά εκεί στα βόρεια! ;)

@ Margo
Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα, που λέει και το τραγούδι :) Δεν ξέρω για κείνη, εγώ όμως αισθάνομαι πολύ τυχερή που υπάρχει στη ζωή μου.

Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου σε όλους - Καλό σ/κ! :)

Eva Psarrou είπε...

@ we can be so much more than we are
Μάλλον παρέλειψα ένα σχόλιο :)
Έχεις δίκιο, μπορεί να ακούγεται κάπως ρομαντικό.. ίσως επειδή σπανίζουν πλέον τέτοιοι άνθρωποι στις μέρες μας.
Καλό απόγευμα, σόρυ για την παράλειψη!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Αυτές είναι που ονομάζω Εύα μου : Άγιες Φιλίες! Αυτές λάμπουν στο σκοτάδι, κι όπου τις βρεις κράτα τες γερά κι αγωνίσου να γίνεις Φίλη..Να καθρεφτιστείς έτσι ακριβώς και να κρατήσεις την Ποιότητα. Κρατάνε αυτές οι Φιλίες μία ζωή και λίγο παραπάνω..

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Έχει τύχει πολλές φορές (δεν σου το έχω πει) να έχουμε το ίδιο "νιώθω" σε στιγμές ταυτόχρονες. Το αντιλαμβάνομαι κάθε φορά από το θέμα που επιλέγεις να γράψεις.

Διαβάζοντάς σε, κάλυψες την επιθυμία-ανάγκη μου να γράψω για την δική μου φίλη. Γιατί απλά το όνομα αλλάζει, όλα τ' άλλα παραμένουν ίδια. Και δεν θέλω να βρω άλλες λέξεις για να περιγράψω όλα όσα πολύ ωραία έχεις αποτυπώσει εσύ. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Γέμισες και κάλυψες το συναίσθημά μου.

Καλησπέρα αγαπημένη!

Poet είπε...

It takes two to tango. Eξίσου πολύτιμη με τη φωτεινή φίλη σου, είσαι εσύ, Εύα μου, με την εντιμότητα και τη δεκτικότητά σου.

Στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, αυτές οι φιλίες, αυτά τα παραδείγματα και υποδείγματα είναι ιδιαίτερα πολύτιμα.

Eva Psarrou είπε...

@ Ρεγγίνα
Έτσι είναι Ρεγγίνα μου, όλα κόποις κτώνται. Το δύσκολο δεν είναι να ξεκινήσεις μια φιλία, αλλά να την κρατήσεις.
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα, καλή σου μέρα!

Eva Psarrou είπε...

@ Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Το καταλαβαίνω Καναρινένια μου. Το έχω αισθανθεί κι εγώ πολλές φορές με διάφορες αναρτήσεις. Ίσως επειδή διαβάζοντάς τες σχηματοποιείται μια σκέψη ή ένας προβληματισμός που τα είχαμε στο μυαλό μας σε λανθάνουσα κατάσταση :)
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια..
Φιλιά και καλημέρες!

Eva Psarrou είπε...

@ Poet
Ωραίο μόττο, μελωδικό! :)
Πάντα ήμουν αυτής της άποψης πως τίποτα δεν δουλεύει για πολύ όταν η προσπάθεια είναι μονόπλευρη. Και δεν ισχύει μόνο στις σχέσεις φιλίας αλλά στις άλλες, τις 'δύσκολες'.. Χρειάζονται και οι δύο πλευρές να είναι εκεί και το παλεύουν, τι να κάνουμε :) Κανόνας της ζωής :)
Σ' ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης, καλή σου μέρα!