11.2.11

"... έλα να με βρεις ..."


Πάνω που είχε πει να πει το ναι

Κι έτοιμος με θάλασσες φουρτουνιασμένες να παλέψει

Σε ουρανούς γεμάτους καταιγίδα να πετάξει

σε δύσκολους καιρούς κι ανταριασμένους ..

Τόσο έξω απ' το σύνορο τις νύχτες

με τις άκρες των νυχιών του που χαράζει

περιμετρικά μου εδώ κι ατέρμονους αιώνες ..

Προσπάθησα να φανταστώ, να ονειρευτώ, να καταργήσω

προκειμένου να σε βρω

και να σε χάσω ξανά απ' την αρχή

Σαν κύκλος που ποτέ δεν τελειώνει...

 Ήθελα να φτάσω ξανά πίσω σε σένα

να πω, ν' ακούσω λόγια στοργικά και λατρεμένα

στη λήθη από πάντα ξεχασμένα, να φτάσω ήθελα σε σένα...

Και μέσα από σένα, άραγε, πού;

- Ίσως, κάπου αλλού...

Σε μένα; Σε κάποιον λόγο μυστικό;

- Ίσως, κι αυτό.

Ίσως, γι' αυτό ...

Σε κάποιο νόημα κρυμμένο που αρέσκεται να διαφεύγει

Δρόμος που πρέπει να χαράξεις σε πουθενά, ποτέ και πάντα

και πάνω του να περπατάς αιώνια

Διαπίστωση στο τέλος που προσμένει ...

Φοβήθηκα μια τέτοια διαδρομή

κι ας ήξερα πως τώρα ήσουνα εκεί

Κι ήταν η σκέψη αυτή που μου' διωχνε το φόβο μακριά

Το' πα και το' κανα

Και χάραξα πορεία προς τα πίσω


Ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω ...

...
 
Τρίτη; Κυριακή; Δευτέρα; Ποια ώρα ξημερώνει;

Και ποια μέρα;

Έχω γλιστρήσει ανάμεσά τους

Παρένθεση, Ανάμνηση, Κενό

Σαν ένας χώρος αναμονής τον ξενιστή της που προσμένει ...

Το λέει μια φυσική, η κβαντική

Το λέει μια θεωρία σαν προφητεία

Ένας ξενιστής τη διαφορά θα κάνει

και το κενό δεν θα'ναι πια κενό

Ζήτημα χρόνου όλα να γιάνουν, να γίνουν όπως πρέπει.

Μόνο που και αυτός, ο Χρόνος, αβάστακτα στέκει σχετικός

Και τίτλους τέλους στην τσέπη του παλτού του μας φυλάει.

Σκοτεινιά κι η νύχτα ασάλευτη

Μόνοι θαμώνες τα λίγα δέντρα που' χουν λουστεί στο φως του φεγγαριού

Σκιά μες στις σκιές το αποφεύγω

Το μυαλό μου έχει μαζέψει καταιγίδα

Θρηνώ και προσπαθώ να καταλάβω

Σιωπές, σημάδια κι οιωνούς

και νύχτες στοιχειωμένες

Σε ποια ερώτηση απαντάνε; ...

Μόνο σιωπή, σκοτάδι κι υγρασία

Και ένα σύρσιμο αργό από μακριά

Του ονείρου μου η μουσική που σε προσμένει.

Λα μινόρε, ντο ματζόρε, ρε μινόρε…

"Σε περιμένω, έλα να με βρεις..."

Χαμογελάς και με καλείς, με προσκαλείς

μες στον ρυθμό μιας φευγαλέας μουσικής

που φτάνει σε μνήμες ζωντανές να ταξιδέψω.

Αφήνω τη φωνή μου να σε βρει, δεν θέλω να χαράξει

 τώρα που είμαστε εντάξει

… μμμ… να-να-να … μμμ…

Σιγομουρμουρίζω και αφήνομαι…

και παραδίνομαι στη μαγεία αυτής της μοναδικής

πολύτιμης στιγμής σεμνής, ατόφιας ευτυχίας

Μέσα μου ξέρω πως θα κρατήσει αιώνια.

Κι αυτό μου φτάνει, μου περισσεύει ...

Ο καιρός φορτώνει, μύρισ' ο αέρας καταιγίδα

Σύννεφα βαριά από βροχή, χαμένο το φεγγάρι από ώρα

Και μια φωνή θαρρείς στην άκρη των καιρών και του ονείρου

‘… έλα να με βρεις… έλα να με βρεις...'

Τουλάχιστον πρόλαβα, ας είν' γι' αυτό το λίγο, το τόσο δα

είπα ψηλά σηκώνοντας τα χέρια

Κι έβρεξε ο ουρανός αστέρια ...

...


6 σχόλια:

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

"...Πατέρα Ζω
Κόντρα Αντίθετα, όπως μου 'δειξες
Με παραβάσεις ιερές
Προδοσίες κι Υπερβάσεις
Με αδύνατες εκτάσεις
Και στιγμιαίες ανατάσεις
Με παραβιάσεις δυνατές
Με δίψα ακόρεστη
που με κάνει και πετώ
Πατέρα Ζω..."
ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΣΙΑΔΗΣ "ΝΤΟΡΤΙΑ"

Όπως σου 'μαθε Ζήσε!
Δικαιωμένος θα 'ναι!
Από την Αμαλιάδα, την καλημέρα μου.

Talisker είπε...

Μου πηρε ωρα να καταλαβω που ειμαι , εχω ομως διαβασει κι αλλο τετοιο δειγμα και πριν πω πως ηρθα λαθος ειδα επανω στη διευθυνση πως ειμαι στο σωστο ιστοτοπο , οπου κατοικει ενα κοριτσι με δυνατη πενα κοφτερο μυαλο και μεγαλες σιωπες , και μας λειπει!!
Ευα μου, αυτες οι απωλειες ειναι τοσο μα τοσο δυσκολες..δεν εχω λογια παρηγορητικα να σου πω και δεν τα εχεις αναγκη,
εχω μονο να σου στειλω την αγαπη μου και την παρεα μου...

μεγεια το λουκ κι αυτο που εγραψες ειναι υπεροχο!

Marios είπε...

Εχεις πάντα ενα υπέροχο ευαίσθητο τρόπο να αγγίζεις την ψυχή και τα συναισθηματα μου.
Απλα υπέροχο δέσιμο με την μουσικη,όπως πάντα.
Καλημέρα!!

kryos είπε...

Μια εικόνα , μια αίσθηση , κάτι που θα χαιδέψει την ψυχή μας και η τροχιά αλλάζει .. μια μοίρα είναι αρκετή για να μας σώσει από την κατάρα του κλεισίματος του κύκλου και να μας οδηγήσει σε σπειροειδείς ανακαλύψεις καινούριων κόσμων αντίληψης ... εκεί , " σε κάποιο νόημα κρυμμένο που αρέσκεται να διαφεύγει " .... και καλά κάνει και διαφεύγει κατά την ταπεινή μου άποψη αφού ο δικός μας χρόνος δεν μπορεί να τάξει τερματισμούς οποιουδήποτε είδους .

Αισθάνομαι ότι οι λέξεις σου με περπάτησαν σ ένα ακριβό μονοπάτι Ευαγγελία μου , είδα Τέχνη λεπτοδουλεμένη με πολύτιμα εργαλεία έμπνευσης , σ ευχαριστώ !!!

eva είπε...

@ Sταυρούλα

"... με παραβάσεις ιερές και υπερβάσεις..."
Τα φιλιά μου στον Βασίλη, σ' ευχαριστώ από καρδιάς, ευχαριστώ και τους δύο..

@ Talisker

Ήρθαν και τα φύλαξα σε σεντούκι καλά φυλαγμένο για τις ώρες εκείνες που οι λέξεις δεν φαίνονται να φτάνουν..
(υγ. Μόνο το περιτύλιγμα άλλαξε, η ουσία έχει πεισμώσει, δεν λέει να αλλάξει με τίποτα :)
Πολλά φιλιά γλυκιά μου, σ' ευχαριστώ πολύ

eva είπε...

@ Marios

Tην πιο ζεστή μου καλημέρα, Μάριε, να' σαι καλά

@ Kryos

Αυτό το 'Kryos' πρέπει κάποτε να αλλάξει, τα' χουμε ξαναπεί αυτά :)
Έχεις δίκιο - στην ουσία, ούτε κι εγώ πιστεύω σε απόλυτους κύκλους, μόνο σε σπειροειδή σχήματα.. εκεί που λες πως κλείνει, έχεις ήδη μεταβεί σε κάποιο επόμενο επίπεδο, όπου τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.
Την καλημέρα μου, Ηλία, σ' ευχαριστώ πολύ