29.10.08

Διασχίζοντας την Ελλάδα: Αθήνα-Έβρος σε 60 ώρες


Οι κάτοικοι της Ελλάδας είναι χωρισμένοι σε δυο μεγάλες κατηγορίες: σε αυτούς που ζουν στο λεκανοπέδιο της Αττικής και σε όλους τους υπόλοιπους. Αν ανήκεις στην δεύτερη κατηγορία, έχει καλώς. Αν όμως ανήκεις στην πρώτη και ζεις σε μια αχανή και απρόσωπη τσιμεντούπολη σαν την Αθήνα, όπου οι ώρες της ημέρας ποτέ δεν είναι αρκετές και οι ρυθμοί της ζωής πολύ συχνά ξεφεύγουν από τον έλεγχο απομυζώντας όλη σου την ενέργεια, κάτι τριήμερα όπως αυτό που μας πέρασε, μπορούν να αποβούν όαση στην καθημερινότητά σου.

Η απόφαση πάρθηκε εν μία νυκτί. Ένα οδοιπορικό με αφετηρία την Αθήνα και τερματισμό τον μεθωριακό σταθμό των Καστανιών του Έβρου, στο βορειοανατολικότερο άκρο της χώρας. Έχοντας κερδίσει μία ώρα λόγω της αλλαγής της ώρας, η αναχώρηση προγραμματίστηκε για τις 7 το πρωί της Κυριακής. Στο ύψος της Μαλακάσας έπιασε η βροχή και δεν σταμάτησε να βρέχει μέχρι το ύψος της Λάρισας. Τα σύννεφα είχαν ακουμπήσει το βάρος τους στις πλαγιές των βουνών, η άσφαλτος γυάλιζε σαν καινούργια κι εμείς ανηφορίζαμε μαζί με τους λίγους που είχαν αποφασίσει να εκδράμουν όπως κι εμείς από το κλεινόν άστυ για τις γιορτινές μέρες. Όλα είχαν βαφτεί σε φθινοπωριάτικα χρώματα και ένας μελαγχολικός καιρός σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι έκανε το τοπίο χειμωνιάτικο, αφήνοντας πίσω όλο το άγχος και το στρες της αστικής καθημερινότητας.

Γύρω στις 10:00 π.μ. φτάσαμε στην πόλη της Λάρισας, η οποία έδειχνε ακόμη να κοιμάται, αφού λίγοι ήταν οι κάτοικοι που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της, με μέσον όρο ηλικίας τα 70-75 χρόνια. Έρημες πλατείες, δρόμοι χωρίς κίνηση, μαγαζιά κλειστά, οι καφετέριες άφαντες. Ούτε μία καφετέρια ανοιχτή, ούτε μία όμως! Όλοι όσοι ήθελαν να πιουν καφέ είχαν μαζευτεί στο γνωστό ελληνικό φαστφουντάδικο, το οποίο είχε μετατραπεί σε καφενείο ηλικιωμένων! Η εικόνα προκαλούσε εντύπωση. Ηλικιωμένοι με κινητά στο χέρι, με MP3 στα αυτιά, με γυαλιά ηλίου τύπου Matrix, να ακούν rap μουσική μέσα σε φαστφουντάδικο και με τη νεολαία της Λάρισας να λάμπει δια της απουσίας της! Φυσικά, κι εδώ, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, η εγκατάλειψη των νεοκλασικών κτηρίων ήταν εμφανής.

Στις 12:00 μ.μ. διασχίζαμε την ομιχλώδη κοιλάδα των Τεμπών και ένα τέταρτο αργότερα ξεπρόβαλε μπροστά μας το επιβλητικό κάστρο του Πλαταμώνα.



Στις 13:00 μ.μ. φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη. Η μέρα επέβαλε το απαραίτητο προσκύνημα στον βυζαντινό ναό του πολιούχου της, Αγίου Δημητρίου, μια πεντάκλιτη βασιλική η οποία χτίστηκε γύρω στο 500 πάνω στον τάφο του μεγαλομάρτυρα Δημητρίου και ένα από τα λαμπρότερα πρωτοχριστιανικά μαρτύρια. Μεταξύ των ετών 629 και 634 μια πυρκαγιά προκάλεσε μεγάλη καταστροφή στον ναό κι έτσι έχουμε δύο διακοσμητικές φάσεις, οι οποίες σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες βυζαντινές εκκλησίες, δεν εντάσσονται σε ένα μελετημένο εικονογραφικό πρόγραμμα αλλά είναι μεμονωμένες συνθέσεις σαν αφιερώματα πιστών.


Η επόμενη στάση στο οδοιπορικό θα ήταν η Καβάλα. Η είσοδος στην Εγνατία οδό άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα πολύ φιλόδοξο έργο, το οποίο λύνει το οδικό πρόβλημα ολόκληρης της βόρειας Ελλάδας, μειώνοντας κατά πολύ τον χρόνο και τις αποστάσεις και προσφέροντας μια ξεκούραστη και ασφαλή διαδρομή. Και φυσικά, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εθνικούς άξονες της Ελλάδας, στην Εγνατία δεν υπάρχουν πουθενά διόδια! Αριστερά και δεξιά απλωνόταν η ελληνική γη με τους ήπιους αμμόλοφους και τις αχανείς εκτάσεις, τα καταπράσινα τοπία, και ανάμεσα, οι λίμνες της Κορωνείας και της Βόλβης με τα ακίνητα νερά και την έντονη χλωρίδα και πανίδα που θύμιζαν τοπία της βόρειας Ευρώπης.


Περάσαμε το πεδίο εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων (snipers) στη Ρεντίνα, διασχίσαμε τον ποταμό Στριμώνα, περάσαμε τις ιαματικές πηγές των Ελευθερών και στις 17:00 μ.μ. είδαμε από ψηλά την πρώτη πανοραμική άποψη της πόλης όπου θα διανυκτερεύαμε: της πολυαγαπημένης Καβάλας, μιας πόλης που όσες φορές και να την επισκεφτείς, δεν χορταίνεις να την απολαμβάνεις (εγώ τουλάχιστον!)


Χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι της, με τη Θάσο να διαγράφεται αμυδρά στον ορίζοντα, το ρωμαϊκό της υδραγωγείο σε άριστη κατάσταση, λες και χτίστηκε χτες, και το κάστρο της αγέρωχο να της δίνει ένα ιδιαίτερο χρώμα και χαρακτήρα, είναι μια πόλη που σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή.

Σεργιανίσαμε στο λιμάνι την ώρα που όλοι οι θαμώνες των καφέ και εστιατορίων ήταν προσηλωμένοι στους δύο ποδοσφαιρικούς αγώνες της Κυριακής, περπατήσαμε στα στενά της ανακαλύπτοντας κρυμμένες ομορφιές και υπέροχα κτήρια που διατηρούν άθικτο τον χαρακτήρα μιας άλλης εποχής και εξαντλημένοι μετά από το πολύωρο ταξίδι διανυκτερεύσαμε σε ένα ξενοδοχείο στην άκρη του λιμανιού.

Την επομένη ξημέρωσε μια μουντή μέρα. Η θέα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου ήταν ανεπανάληπτη. Δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο, γιατί μας περίμενε ακόμα πολύς δρόμος. Ξαναβγήκαμε στην σχεδόν απάτητη Εγνατία οδό, προσπεράσαμε τα διυλιστήρια που επεξεργάζονται το πετρέλαιο που έρχεται με αγωγό από τη Θάσο στα περίχωρα της Καβάλας, και πήραμε τον δρόμο προς τον Έβρο. Κάθε στροφή μας επιφύλασσε ένα διαφορετκό τοπίο. Πλατιές πεδιάδες και στο βάθος να αχνοφαίνονται λόγω της πρωινής πάχνης χαμηλοί αμμόλοφοι, χρώματα της ώχρας και του κεραμιδιού στις φυλλωσιές των δέντρων, μια πανδαισία χρωμάτων και ονειρεμένων τοπίων της ελληνικής υπαίθρου που δεν χόρταινες να βλέπεις και να απολαμβάνεις.

Έχοντας περάσει την Χρυσούπολη, την αρχαία Τόπειρο, τον ποταμό Νέστο και την πόλη της Ξάνθης, την οποία είδαμε να απλώνεται κατά μήκος της Εγνατίας σε μια ατέλειωτη στενή ζώνη στους πρόποδες των λόφων, φτάσαμε στην περιβόητη (λόγω Βατοπεδίου) λίμνη Βιστωνίδα. Τριγύρω ο τόπος ήταν γεμάτος αλυκές και συστάδες καλλιεργήσιμης λεύκας που στόλιζαν το επίπεδο τοπίο, ενώ σμήνη από ερωδιούς, πελαργούς, αγριόπαπιες και κύκνους στιγμάτιζαν με το πέταγμά τους τον συννεφιασμένο ουρανό.

Λίγο μετά τις 10:00 μ.μ. είχαμε φτάσει στην Κομοτηνή, μια εντελώς άναρχη πόλη, νωτισμένη από το ανελέητο πέρασμα του χρόνου και με δυναμική την παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου. Μιναρέδες έσκιζαν τον αστικό ουρανό σε πολλά σημεία της πόλης, που έδειχνε να ασφυκτιά από τον κόσμο, την κίνηση στους στενούς της δρόμους και τα παμπάλαια κτήρια που στοιβάζονταν το ένα πάνω στο άλλο.

Συνεχίσαμε για Αλεξανδρούπολη ξαναμπαίνοντας στην Εγνατία οδό. Διασχίσαμε τον ποταμό Λισσό και γύρω στις 11:30 π.μ. είδαμε να ξεπροβάλει ο Φάρος της Αλεξανδρούπολης (που κάνει και ωραίο συνειρμό με τον Φάρο της Αλεξάνδρειας… σε επόμενο ταξίδι αυτά!).

Η Αλεξανδρούπολη είναι μία καθ’ όλα σύγχρονη πόλη, με μοντέρνα κτήρια, μεγάλους οδικούς άξονες και πλατείες, και ανοιχτούς χώρους περιπάτου για τους κατοίκους της. Μια πόλη που σφύζει από ζωή. Φτάσαμε ακριβώς στην ώρα της κατάθεσης στεφάνου στο μνημείο πεσόντων της πόλης. Εδώ θα πρέπει να αναφερθώ και στην απαράδεκτη εικόνα του αγήματος, το οποίο άφηνε μια εικόνα αποδιοργάνωσης, αφού ο ένας κοιτούσε τις μπότες του, ο άλλος τα πουλάκια στον ουρανό, όλοι αφηρημένοι και στον κόσμο τους και ο διοικητής τους αδιάφορος. Απαράδεκτη εικόνα και ανεπίτρεπτη για στρατιωτικό άγημα.

Μετά από το σύντομο διάλειμμα στην Αλεξανδρούπολη, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Περάσαμε το ονομαστό για την παραγωγή μεταξωτών Σουφλί, τα Λάβαρα, τους Ψαθάδες, το Θούριο, το Νέο Χειρώνιο, την πόλη της Ορεστιάδας (θα σταματούσαμε στην επιστροφή), τα Νέα Βύσσα, την Καβύλη. Όσο ανεβαίναμε προς τα σύνορα τόσο εντεινόταν η στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, με παρατηρητήρια και πυροβολεία στις παρυφές των λόφων, τη διέλευση αντιαρματικών τζιπ στους δρόμους κλπ.

Γύρω στις 14:30 μ.μ. είχαμε φτάσει στον ποταμό Άρδα, δίπλα στα Ρίζια, με την ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά ενός ειδυλλιακού παραδεισένιου τοπίου που σου έπαιρνε την ανάσα. Μισή ώρα αργότερα, στις 15:00 μ.μ. φτάσαμε στις Καστανιές, τον μεθωριακό σταθμό πάνω στα σύνορα με την Τουρκία, το σημείο τερματισμού του σύντομου αυτού οδοιπορικού. Μια μικρή στάση στην Ορεστιάδα, ένα βιαστικό πέρασμα από το Διδυμότειχο και επόμενη στάση η Θεσσαλονίκη, όπου και θα διανυκτερεύαμε, προκειμένου να δούμε την επομένη την μεγάλη στρατιωτική παρέλαση.









Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη εξαντλημένοι. Όμως, μας περίμενε μια υπέροχη έκπληξη. Η τύχη το έφερε να διανυκτερεύσουμε σε ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο στην καρδιά της συμπρωτεύουσας, το οποίο στεγαζόταν σε ένα άψογα διατηρημένο νεοκλασικό αρχοντικό του 1924! Εξαιρετική διακόσμηση, ψηλοτάβανα δωμάτια, ξύλινα πατώματα, πλούσιες βαριές κουρτίνες, το ασανσέρ του σιδεροκατασκευή με κουβούκλιο που ανεβοκατέβαινε με αντίβαρο και διπλές πόρτες, φουρούσια στα μπαλκόνια του, άψογη εξυπηρέτηση, τέλειο!

Την επομένη, ξημέρωνε η μέρα της μεγάλης επετείου. Είχαμε πολύ χρόνο ως την ώρα της παρέλασης κι έτσι σεργιανίσαμε στα στενά γύρω από τον παραλιακό. Οι δρόμοι ήταν ακόμα άδειοι. Περάσαμε από την ονομαστή γειτονιά των Λαδάδικων δίπλα στο λιμάνι, η οποία πήρε το όνομά της από τους ελαιοπαραγωγούς που φόρτωναν το λάδι τους στα πλοία πριν τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που έκαψε ολόκληρη σχεδόν την πόλη, και μαζί μ’ αυτήν και την κακόφημη αυτή γειτονιά, λόγων των ιερόδουλων που δραστηριοποιούνταν εδώ ένεκα λιμανιού.

Η ευχέρεια του χρόνου μας επέτρεψε να μπούμε και στον Λευκό Πύργο (που πάντα έβλεπα απ’ έξω), όπου λόγω της επετείου είχε ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Μια στενή ραμποειδής σκάλα περιμετρικά του πύργου σε οδηγούσε στα διάφορα επίπεδα, τα οποία φιλοξενούσαν αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, καθώς και πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό για την ιστορία του πύργου και της πόλης γενικότερα από όλες τις ιστορικές της φάσεις. Στον τελευταίο όροφο μπορούσες να βγεις έξω και εκεί σε περίμενε μια μοναδική πανοραμική άποψη της πόλης.

Γύρω στις 11:00 π.μ. ξεκίνησε η παρέλαση, στην οποία για πρώτη φορά φέτος προσκλήθηκαν όλοι οι υπουργοί αμύνης των βαλκανίων, καθώς και οι πρεσβευτές της Ιταλίας και της Τουρκίας, οι οποίοι έδωσαν το παρόν, όλοι πλην ενός, του υπουργού αμύνης… των Σκοπίων (εμείς πάντως τον καλέσαμε!). Στις 20:00 μ.μ. βρισκόμασταν πια στην Αθήνα εξαντλημένοι από την ταλαιπωρία του ταξιδιού αλλά χορτασμένοι από υπέροχες εικόνες από μια Ελλάδα πανέμορφη και πάντοτε


απρόβλεπτη





και μοναδικά ακαταμάχητη!






34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nice blog.
Beautiful pictures.

Please visit:

http://realbali.info

Keep blogging.
Let's share to the world.

eva είπε...

@john, thank you very much for your nice comment.

κοκκινη κισσα είπε...

Ευαγγελία είναι η αγαπημένη μου διαδρομή!
Τήν έχω κάνει πολλάκις μέχρις όμως τήν Αλεξανδρούπολη (με διανυκτέρευση Καβάλα) ,λόγω επαναληπτικών θερινών διακοπών στη Σαμοθράκη!
Κάποτε έφτασα μέχρι το δάσος της Δαδιάς(με τήν ευκαιρία).
Αυτό το ταξίδι με συγκινούσε πάντα το ίδιο!!και τώρα διαβάζοντας τήν ανάρτησή σου ταξίδεψα πάλι με τήν ίδια ευχαρίστηση...

Artanis είπε...

Τί κάνατε βρε παιδί μου...Μεγάλη ταλαιπωρία...Εγώ μέχρι την Άρτα πήγα, και μου βγήκε ο πάτος, παρόλο που είναι μόλις ένα 4ωρο μακριά...
Κατόρθωμα ήταν, άθλος...

Roadartist είπε...

Απαπα!! Λυθηκα με την αρτανις.. οταν λεω εγω οτι εχει τροπο ξεχωριστο..οταν γραφει! Να εισαι καλα Ευαγγελια μου παντα να εχεις χρονο για ταξιδια..και κυριως διαθεση ταξιδιαρικη! Φιλακια!!!

Leviathan είπε...

teleia anartisi..kai ti iperoxes oi fotos tis polis mou..tis kavalas!!!kalispera!!

Antoine είπε...

Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη! Θεσσαλονίκη!


Περάσατε τέλεια δηλαδή, ε; Η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη του Αγίου Δημητρίου! Αχ... την κατηγορώ, την κατηγορώ, αλλά την αγαπάω την άτιμη!

Το Σουφλί είναι ένα χάλι μάυρο. Μη μου πεις ότι σου άρεσε;

Την επόμενη φορά να μείνετε περισσότερες μέρες στη Θεσσαλονίκη να σας ξεναγήσω κιόλας!

Φιλιά!

. είπε...

Υπέροχο το οδοιπορικό σου και πραγματικά άξια θαυμασμού η παρουσίασή που έκανες!
Χαίρομαι που πέρασες και από τη πόλη μου αλλά μου έμεινε η απορία ποιό είναι αυτό το παραδοσιακό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης που χτίστηκε το 1924 να υποθέσω το Ηλέκτρα Παλλάς; Αν θες μου λες! Βλέπεις εμείς που μένουμε εδώ ελάχιστα ξέρουμε από ξενοδοχεία μια που δεν χρειάζεται να τα χρησιμοποιούμε!

Να είσαι καλά και να το ξανακάνεις με περισσότερη άνεση χρόνου και κατ'επέκταση με περισσότερη ξενάγηση!

Καλό σου βράδυ

eva είπε...

@κοκκινη κισσα, την διαδρομή αυτή την έχω ξανακάνει κι εγώ, αλλά κάθε φορά μου αποκαλύπτει κάτι καινούργιο. Είναι αυτό που λένε, πως όσες φορές κι αν επισκεφτείς ένα μέρος ποτέ δεν είναι το ίδιο, γιατί δεν το βλέπεις με τα ίδια μάτια. Κι αν δεν έχει αλλάξει αυτό... έχεις αλλάξει εσύ.

Καλημέρα σου, γλυκιά μου :)

eva είπε...

@artanis! Ταλαιπωρία οι εκδρομές;;; Ευχαρίστως ταξίδευα και μέχρι τη Βαλτική αν είχα την πολυτέλεια να το κάνω!
Ελπίζω να τα πέρασες καλά, όπως κι εγώ.

Πολλά φιλιά :))

eva είπε...

@roadartist, με την artanis όλα μπαίνουν σε άλλο οπτικό πεδίο!!! Φοβερή!!! Artanaki μου γλυκό :))

Πάντα ταξιδιάρικη η διάθεση, δεν το συζητώ, έστω και νοητά :))

Καλή σου μέρα, αρτίστα μου :)

eva είπε...

@leviathan, δεν ήξερα ότι είσαι από εκεί! Είσαι από τους τυχερούς, δηλαδή. Για την Καβάλα έχω μεγάλη αγάπη. Ευχαρίστως έμενα και μόνιμα σ' αυτή την πόλη, είναι πανέμορφη.

Καλή σου μέρα :)

eva είπε...

@antoine, η Θεσσαλονίκη κοσμοπολίτισσα και πάντα υπέροχη! Είχε ντυθεί στα γιορτινά της. Έβαλε τα φθινοπωρινά της χρώματα και βάλθηκε να ξελογιάσει τους επισκέπτες της! Η παρέλαση βέβαια, ολίγον σε αποσύνθεση, και τα νερά του Θερμαϊκού δυστυχώς αίσχος, περπατήσαμε όλη την προβλήτα της και βλέπαμε τα σκουπίδια και τα απόβλητα να κάνουν κι αυτά τη δική τους σιωπηλή παρέλαση... κρίμα.
Κατά τα άλλα βέβαια... ακαταμάχητη!
Για το Σουφλί, ουδέτερη η άποψή μου. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Στον Άρδα ξετρελλάθηκα, το τοπίο ήταν μαγευτικό. Και φυσικά, η πολυαγαπημένη αγάπη μου η Καβάλα, που πάλι μου έκλεψε την καρδιά!

Καλή σου μέρα, φίλε :))

eva είπε...

@ανασαιμιά μου, έχεις δίκιο σ' αυτό που λες, κι εμείς εδώ στην Αθήνα το ίδιο παθαίνουμε. Τα ξέρουν οι ξένοι κι εμείς δεν έχουμε ιδέα. Το ξενοδοχείο λεγόταν Hotel Tourism και αν θυμάμαι καλά, ήταν στην οδό Μητροπόλεως, κοντά στην παραλιακή λεωφόρο. Μία διανυκτέρευση σε τετράκλινο με πρωινό μας κόστισε 100 ευρώ. Το ξενοδοχείο είναι ιδανικό αν θέλεις να φιλοξενήσεις κόσμο από αλλού, σου το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θα μείνουν ενθουσιασμένοι και από την ατμόσφαιρά του και από την άψογη εξυπηρέτηση του ευγενέστατου προσωπικού.

Πολλά φιλιά :)

mistiriO/S είπε...

Ωραίος ο βορράς και η Σαλονίκη!

Εκτός από τον Ψωμιάδη βέβαια...

Unknown είπε...

Υπέροχη διαδρομή.
Τρελαίνομαι για εκδρομές όσο μεγάλες κι αν είναι.
Γυρίζεις πτώμα κουρασμένος αλλά έχουν γεμίσει οι μπαταρίες της ψυχής σου.
Πολύ ωραία ανάρτηση με ταξίδεψες κι ας βρίσκομαι μέσα σε ένα γραφείο μπροστά από έναν υπολογιστή.

Καλή σου μέρα!

VAD είπε...

Για να σχολιάσω την όμορφη διαδρομή και τις φωτογραφίες που τη συνοδεύουν,δε φτάνει ολόκληρη ανάρτηση,σταματάω λοιπόν στη μέση της διαδρομής,στο Καστρο του Πλαταμώνα!Ανέβηκες πάνω;Αν όχι,κάντο την επόμενη φορά!
Ευαγγελία μου,καλό σου μεσημέρι....

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ευαγγελία μου το χάρηκα το οδοιπορικό σου. Για πρώτη φορά φέτος κάναμε διακοπές στον ΄Εβρο. Είναι όλα όπως τα περιγράφεις και ακόμα καλλίτερα αν είχες περισσότερο χρόνο στη διάθεσή σου για να τα δεις. Εύχομαι να ξαναπάς και να μη λησμονήσεις το Δέλτα. Σε διαβεβαιώ πως είναι από τις λίγες ταξιδιωτικές εμπειρίες που θα σου μείνει για πάντα χαραγμένη στο νου, στην καρδιά, στην ψυχή. Θα κουβαλάς στη μνήμη σου όλες εκείνες τις εικόνες που αποτελούν τον θρίαμβο της φύσης. Μοναδικές αισθήσεις και αίσθημα για ότι παρέμεινε καθαρό και ανένταχτο σε κώδικες τουριστικούς, όχι δηλαδή πως δεν τον χρησιμοποιούν, απλά η φύση αντιστέκεται. Πάντα ταξιδεύτρια σε μικρά ή μεγάλα ταξίδια η ψυχή σου να φτερουγίζει.
Καλό σου απόγευμα.

Leviathan είπε...

sindiazei vouno kai 8alassa(i kavala)!!!kai exei kai mia 8ea logo amfi8eatrikotitas!!filia!!

Artanis είπε...

Γειά σου Ευαγγελία μου...Προσκληση σε παιχνίδι...Θα σου αρέσει το ξερω...Είναι έμπνευση της Καλλιτέχνιδας...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Α,ωραία,συμφωνώ απόλυτα για την Καβάλα,αυτή η πόλη είναι σα μικρό παιδί,αν σε κερδίσει δεν ξεκολλάς μετά.
Στην Κομοτηνή έκανα μέρος της θητείας μου,είναι μια πόλη επίπεδη,και γεωγραφικά και από άποψη διάθεσης.
Η Θεσσαλονίκη μας...ΑΧ! αυτή η Θεσσαλονίκη μας!Η αχόρταστη.
Φεύγεις για μια βδομάδα και όταν γυρνάς εκτός του ότι νιώθεις σα να γυρνάς στη θαλπωρή του σπιτιού σου νιώθεις και σα να έλειπες αιώνες.
Στη Ξάνθη δεν κάνατε στάση?Πως σου διέφυγε?υπάρχει η Παλιά Ξάνθη εκεί που είναι πολύ ωραία.
Επίσης έπρεπε να ανεβείτε στο Παλιό Αγ.Παντελεήμονα στους πρόποδες του Ολύμπου για φαγητό η γλυκό και δε νομίζω να βρίσκατε μετά κουράγιο να φύγετε απο την ομορφιά που θα βλέπατε.

Καλημέρα

kryos είπε...

Καλησπέρα Λίτσα μου ....

Μας ταξίδεψες με το οδοιπορικό σου αν και για μένα γνώριμες διαδρομές τουλάχιστον από Θεσσαλονίκη και πάνω...χαίρομαι που σου άρεσε και σου αρέσει η πόλη μου....τελικά κάπου εκεί κυκλοφορούσα κι εγώ εκείνη την μέρα. :)

Θα σου έλεγα να αποφύγετε να κατεβείτε καθημερινή στο κέντρο της πόλης με αυτοκίνητο αλλά τελικά είδα πως ταίριαξε έτσι που δεν είχατε πρόβλημα...επίσης θα σου είχα προτείνει να μείνετε στο Ιμαρετ το οποίο είναι ενα κτίριο Αιγυπτιακής ιδιοκτησίας που άλλαξε πολλες χρήσεις κατά την διάρκεια της ιστορίας του...η τελευταία είναι ξενοδοχείο πολυτελείας αλλά έχοντας κρατήσει όλη την αίγλη του παρελθόντος μετά από υπέροχη αναπαλαίωση....να φανταστείς ότι οι σκεπές του είναι τρούλοι σκεπασμένοι με μολύβι....είναι όμως λίγο (πολύ) ακριβό...θα σου άρεσε όμως φαντάζομαι για την αισθητική του και για την θέα του..


Να έχεις ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι κούκλα μου και πάντα να παίρνετε τέτοιες αποφάσεις απόδρασης....σωματική κούραση αλλά πνευματική ανάταση και γέμισμα μπαταριών ...Ζήλεψα πραγματικά :)

Φιλιά !!!

Ανώνυμος είπε...

Μύρισα βροχή, χάζεψα στις εικόνες των φωτογραφιών και των λέξεων. Υπέροχη ανάρτηση!

eva είπε...

@mistirie, ο βορράς πάντα θα γοητεύει. Είναι καταπληκτική η διαδρομή.
Δεν ήξερα ότι και ο Ψωμιάδης αποτελεί αξιοθέατο της πόλης!! Τι έχασα!!! :))

Καλό σου βράδυ, καλό μήνα :)

eva είπε...

@anastasia, χαίρομαι που σε ταξίδεψα, έστω και νοερά, από την οθόνη του υπολογιστή. Μερικές φορές μπορεί να αξίζουν περισσότερο και από τα πραγματικά.

Να' σαι καλά, γλυκιά μου :)

eva είπε...

@vad, σήμερα μου είπαν για μια καταπληκτική ταβέρνα από την πίσω πλευρά του κάστρου, χτισμένη στην άκρη του γκρεμού, με θέα από τη μία την θάλασσα και από την άλλη το κάστρο, ιδανική και για χειμώνα και για καλοκαίρι. Τουτέστιν, γίνεται διπλός ο λόγος για στάση την επόμενη φορά! :))

Καλό σου βράδυ, φίλε :)

eva είπε...

@σοφία μου, δεν μπόρεσα να επισκεφτώ το δέλτα, λόγω πίεσης χρόνου. Ξέρω ότι υπάρχει κάποια οργάνωση, δεν ξέρω ποια, που δραστηριοποιείται στο δέλτα και σου δίνει τη δυνατότητα να δεις όλες τις ομορφιές της περιοχής διασχίζοντας το ποτάμι με βάρκα. Στα υπ' όψιν κι αυτό!! :))
Όσο για τις ομορφιές της περιοχής, έχεις δίκιο σε όλα. Ό,τι και να γράψεις δεν μπορεί να περιγράψει την αίσθηση αρμονίας και γαλήνης που σου αφήνει το μέρος.

Καλό σου βράδυ :)

eva είπε...

@leviathan, όλα σχεδόν τα σπίτια της πόλης είναι χτισμένα στο βουνό κι έχουν θέα τη θάλασσα. Το όνειρο του νεοέλληνα, δηλαδή! Τι να λέμε... τα' παμε. Τυχερός! :))

Καλό βράδυ

eva είπε...

@artanis και καλλιτέχνιδα μαζί;; Ποιος θα αντισταθεί τώρα; :)))
Έρχομαι να δω! :))

Πολλά φιλιά :)

eva είπε...

@κωνσταντίνε, ζηλεύω για αυτή την αίσθηση που μου περιγράφεις. Εμείς εδώ φεύγουμε με την αίσθηση ότι δραπετεύουμε από τη φυλακή της.
Για την Ξάνθη έχω ακούσει ότι είναι μια όμορφη πόλη που αξίζει να τη δεις, όμως ο χρόνος πίεζε. Έπρεπε μέσα σε μια μέρα να φύγουμε από Καβάλα για Καστανιές και πίσω για Θεσ/κη, για να προλάβουμε την παρέλαση. Απλή μυρωδιά πήραμε, μη νομίζεις. Επιφυλάσσομαι την επόμενη φορά να υπάρχει περισσότερος χρόνος να τα δούμε όλα όπως πρέπει.

Καλό σου βράδυ, σαλονικιέ :)

eva είπε...

@krye! Κι εσύ κολλημένος στο ποδόσφαιρο, δηλαδή; Στο blue καθήσαμε και το επόμενο πρωί ήπιαμε τον καφέ μας στον θείο Βάνια, το οποίο επελέχθη λόγω ονόματος βέβαια!! Επίσης, να σου πω ότι ο μικρός ξετρελάθηκε με την πίστα σκέιτμπορντ στο πάρκο Φαλήρου. Δήλωσε ότι θα διαμαρτυθηθεί στον δήμαρχό μας ότι δεν φροντίζει τη νεολαία του δήμου! :))
Έχασα και το αρχαιολογικό, λόγω ώρας, ό,τι είδα απ' έξω.
Το Δημαρχείο προσπαθούσα να το τραβήξω σε νυχτερινή λήψη και μου έσπασε τα νεύρα. Σε καμία δεν έβγαινε σωστά! Όλες κουνημένες, λες και δεν ήθελε να βγει! Δεν τη γλύτωσε όμως. Ξαναπήγα το επόμενο πρωί. Δεν θα φεύγαμε αν δεν έβγαινε τουλάχιστον μία σωστή φωτό από το πανέμορφο αυτό κτήριο!
Για το ξενοδοχείο θα το έχω στα υπ' όψιν. Όπως επίσης και μια βόλτα μέσα στο κάστρο, το οποίο είδαμε μόνο από μακρυά.

Δεν στο' πα ότι θα ζήλευες; :)))

Η πόλη σου είναι ονειρεμένη, φίλε. Την έχω στην καρδιά μου.

Καλό σου βράδυ :))

eva είπε...

@freedula, και δεν έγραψα ούτε τα μισά. Η διαδρομή είναι πανέμορφη, ειδικά τέτοια εποχή.

Φιλιά πολλά, καλή μου :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πανέμορφη διαδρομή!!!
Μου αρέσει η διαφορετικότητα της χλωρίδας περισσότερο, σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Τελικά ο επίλογός σου¨"...Ελλάδα πανέμορφη και πάντοτε απρόβλεπτη και μοναδικά ακαταμάχητη!"....τα λέει ΟΛΑ.

Αυτή είναι η Πατρίδα μας και την παρουσίασες με τον καλύτερο τρόπο.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

eva είπε...

@φυρδην-μιγδην, κάθε της γωνιά είναι μοναδική, με τον δικό της μοναδικό χαρακτήρα.

Σ' ευχαριστώ, γλυκιά μου, για το όμορφο σχόλιο.

Πολλά φιλιά :)