14.7.08

Ας μπορούσα...


Μικρό παιδί ας μπορούσα να γενώ
φτου ξελευθερία, να φωνάξω
να σκάσει χαμόγελο στα χείλη
στροβίλισμα στης μοίρας το παιχνίδι
σ’ ανέμου νότες να χάνομαι…

Ουράνιο τόξο ας μπορούσα να γενώ
γέννημα βροχής και ήλιου θρέμμα
μ' άλικο χρώμα σαν το αίμα
ευχής ανείπωτης γεφύρι
τη νύχτα του κόσμου να αισθάνομαι…

Ένα σου δάκρυ ας μπορούσα να γενώ
γυάλινη μνήμη στης θλίψης την άκρη
ουρανό και γη σιωπηλά να στάξω
σ’ αγάπης ράχη να καλπάσω
κι από τη μέση των στιγμών να πιάνομαι…
-.-

8 σχόλια:

"ζαχαρούλα.." είπε...

..και αφού δεν μπορώ να γίνω όλα αυτά.. θα μείνω όπως είμαι να σε σκέφτομαι και να σε αγαπώ.........!!!

καλημέρες!

eva είπε...

@ζαχαρούλα μου γλυκιά, χρειάζεται που και που να ονειρευόμαστε και το άπιαστο κι ας μην γίνουν ποτέ οι άθλοι μας πραγματικότητα.

Πολλά φιλιά :)

adaeus είπε...

... δεν είναι κακό να ονειρευόμαστε, ενίοτε επιβάλλεται :)
Φιλί!

eva είπε...

@adaeus, τι πιο ανθρώπινο από τα όνειρα θερινής νυκτός.
Ναι, ενίοτε επιβάλλονται. Η καθημερινότητα μπορεί να περιμένει :)

Καλή σου μέρα :)

Kwlogria είπε...

Μόνο μια τόσο δα μικρή προσπάθεια θέλει να ξαναθυμηθούμε πως ήμασταν παιδιά! Μια τόσο δα!! Την καλησπέρα μου!!

eva είπε...

@kwlogria, τόσο μικρή που την υποτιμάμε, την ξεχνάμε και την προσπερνάμε.

Καλό σου απόγευμα :))

Βασίλης είπε...

Παιδί στο Χρόνο,…
Κι όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις,…
Τον Άνεμο να μυρίζεις
Και να τρέχεις να με βρείς
Μαζί να χτενίζουμε το ουράνιο τόξο
Και να μετράμε το κόκκινο το βαθύ και το πορτοκαλί,…

Καλημέρα evaggelia
Πάλευα μέρες να σε επισκεφτώ αλλά κάποιο πρόβλημα, μάλλον στον δικό μου υπολογιστή με εμπόδιζε να μπω στο blog σου
Και δεν μπορούσα να χάσω το «Ας μπορούσα,…»

eva είπε...

@βασίλη, τον άνεμο να μυρίζεις
να τρέχεις να με βρεις
στα όχι να σφυρίζεις
πως όλα τα μπορείς...

Τι όμορφο!

Σ' ευχαριστώ πολύ, φίλε.

Καλή σου μέρα :)